Kontra w.2022

Mehr zum Buch

Po niebie ciągnęły odwilżowe chmury, a w ich tle pojawił się obraz, który autor nosił w sobie przez lata spędzone w zniszczonej wojną Europie. Obok świętego z wiarą wpatrzonego w niebo stał bezgłowy anioł, a ogromne postacie anielskie, mimo uszkodzeń, wciąż grały hymn do nieba. Na podniebnej krawędzi wznosiła się figura z harfą, pozbawiona strun i części ciała. Nad ruiną dachu pozostała tylko postać składająca ręce do nieba, kiedy to z tej strony nadchodziły najgorsze wydarzenia. Architektura, stworzona do kontaktu z niebem, stała się groteskowa, z aniołami bez skrzydeł i świętymi bez głów. Pomnik konia miał oderwane tylne nogi, a inne figury były niekompletne. Autor przypomniał sobie zdjęcie kościoła w Nowym Jorku, którego wieża, otoczona drapaczami chmur, zamiast wskazywać niebo, kierowała wzrok ku reklamie kaloszy. Zastanawiał się, jak opanowanie przestrzeni powietrznej wpłynie na architekturę świata, bo kamienny anioł trąbiący do samolotu, który mu zrzuca bombę, staje się symbolem paradoksu.