A. F. Th. van der Heijden Reihenfolge der Bücher

"Het verhaal met de opmerkelijke titel 'De gouden stad – maar onder een andere titel (De verdwaalde kogel) (een duet)' verscheen voor het eerst in 1978 in de verhalenbundel 'Een gondel in de Herengracht' die A.F.Th. van der Heijden uitbracht onder het pseudoniem Patrizio Canaponi. Zijn debuut. Al na twee boeken wierp de auteur dit pseudoniem van zich af, en schreef sindsdien een imposant oeuvre dat in 2011 bekroond werd met de Constantijn Huygensprijs en in 2013 met de P.C.Hooftprijs. Van der Heijden ontving niet alleen vele literaire prijzen, maar weet met zijn romancycli 'De tandeloze tijd' en 'Homo duplex' en al evenzeer met zijn 'losse' romans ('Tonio', 2011) ook vele lezers aan zich te binden. De auteur koos voor dit Literaire Juweeltje zelf dit verhaal uit zijn omvangrijke oeuvre."--Page 63.

Knallgelb ist das Staubtuch, das Tante Tiny stets mit sich führt, um es bei Bedarf blitzschnell und ungeniert zu zücken – gern auch, wenn sie bei anderen zu Gast ist. Tientje Putz nennt man sie in der Familie, vorsichtshalber jedoch nur hinter ihrem Rücken. Denn so weich ihr Staubtuch ist, so scharf und verletzend kann ihre Zunge sein, mit der sie über Leichen geht. Ihr Neffe Albert Egberts – den wir aus van der Heijdens schon fast sagenhaftem Zyklus Die zahnlose Zeit kennen – verfolgt das Treiben seiner jungen, attraktiven Tante aus nächster Nähe, befremdet und gleichzeitig fasziniert. Es dauert Jahre, bis er entdeckt, was sie ein Leben lang antreibt, was in stillschweigender familiärer Übereinkunft geheim gehalten wird. Das Biest ist ein grandioses Frauenporträt, von Adri van der Heijden, dem »Saft- und Kraftgenie« ( Tagesspiegel ) der zeitgenössischen niederländischen Literatur, gezeichnet bis in die feinsten Verästelungen, liebevoll, beklemmend und absolut komisch.

De relatie tussen reclameman Nico Dorlas, halverwege de veertig, en zijn jongere vriendin Désirée staat op springen. Dorlas’ aanhoudende drank- en drugsconsumptie, zijn handtaste- lijkheid en zijn aan paranoia grenzende verlatingsangst vormen een dodelijke combinatie. Als Désirée de benen neemt, rest Dorlas één conclusie: zij moet sterven, en hij zal met zijn vriendin ten onder gaan – de hedendaagse variant van de romantische Liebestod. Dorlas wordt bijgestaan door Ernst Quispel, de advocaat uit Advocaat van de hanen (1990), die twintig jaar grijzer en twintig jaar cynischer is geworden. Binnen een etmaal zien we het universum van Nico Dorlas verkruimelen. Als hij ten slotte zijn noodlottige schot lost, is het niet zozeer de vraag ‘whodunit?’ alswel ‘whotookit?’ Kwaadschiks is een literair moordmysterie zoals alleen A.F.Th. van der Heijden dat schrijven kan: geworteld in de Amsterdamse actualiteit, maar met universele reikwijdte, compact en tegelijk diepgaand.

In De helleveeg keert A.F.Th. van der Heijden terug naar het decor en de personages van zijn vermaarde cyclus De tandeloze tijd. We maken kennis met Albert Egberts’ tante Tiny, die behalve met smetvrees ook behept is met een dwangmatig scherpe tong. Voor Albert is tante Tiny, schertsend Tientje Poets genoemd, even afschrikwekkend als intrigerend. Eenmaal zelf vader geworden stuurt Albert aan op een grote confrontatie, waarbij eindelijk alle familiegeheimen aan het licht komen. Met zijn majestueuze beheersing van de stof voert Van der Heijden ons zijn vertrouwde, levendige universum binnen. De helleveeg is een even geestige als schrijnende roman. Van der Heijden levert opnieuw het bewijs van de vitaliteit en kracht van zijn schrijverschap.

In de vroege morgen van Eerste Pinksterdag 2010 wordt Tonio van der Heijden, het enig kind van Adri van der Heijden en Mirjam Rotenstreich, ter hoogte van het Vondelpark in het centrum van Amsterdam geschept door een auto. Hij wordt in kritieke toestand naar het Academisch Medisch Centrum vervoerd, waar hij diezelfde dag aan zijn verwondingen overlijdt. Tonio zal niet ouder worden dan 21 jaar. A.F.Th. van der Heijden doet het enige waar hij op dat moment toe in staat is: in zijn herinnering graven, aantekeningen maken, schrijven. Daarbij voortgedreven door twee dwingende vragen: wat gebeurde er met Tonio in de laatste uren en dagen voorafgaand aan de ramp, en hoe kon dit ongeluk plaatsvinden? Een zoektocht naar het wat en het hoe, die leidt langs verschillende ooggetuigen, vrienden, politiemensen, artsen en het mysterieuze meisje Jenny, dat in de laatste weken van Tonio's leven een cruciale rol blijkt te hebben vervuld. Tonio vormt de neerslag van die zoektocht. Een nauwgezette reconstructie van een jongensleven en een radeloze queeste naar zin en betekenis.

Worüber man nicht reden kann, darüber muß man einen Roman schreiben, so lautet die Lebens- und Überlebensmaxime A. F. Th. van der Heijdens. Es ist die einzige Art und Weise, wie er dem Schicksal seines 22jährigen Sohnes begegnen kann. Tonio van der Heijden starb am 23. Mai des Jahres 2010 in Amsterdam: Ein Auto überfuhr ihn am frühen Morgen auf dem Weg nach Hause. In einem zweiteiligen Roman findet und erfindet der Ich-Erzähler Adri die ersten sechs Lebensjahre seines Sohnes, und zwar von der Geburt im Juni 1988 bis zum Schuleintritt. Dieser Romanteil gehorcht dem Motto: den Sohn festhalten, ihn schützen vor allen Gefahren. Der zweite Teil konstruiert, in Form eines Kriminalromans, die für sich betrachtet völlig unlogischen Todesumstände von Tonio. Entstanden ist auf diese Weise ein berührender und bewegender Roman über das Unglück schlechthin, über die Unbegreifbarkeit des Unvorstellbaren – zugleich ein Buch über die unabweisbaren Fragen nach der eigenen Schuld, ein Buch der Trauer. Wenn es angesichts der Unfaßbarkeit des Todes eine Form der Trauer gibt, die den Lebenden Zukunft eröffnet und Zuversicht ermöglicht – so muß sie die Gestalt dieses Herz und Kopf in Bann schlagendes Requiems besitzen. Dieses Buch dementiert die weitverbreitete Meinung, angesichts des Todes sei alles sinnlos.

Brieven van hedendaagse nederlandstalige schrijvers aan hun jonge ik.

Im Dezember 1977 tritt ein prominenter US-Filmregisseur, verkleidet und unter falschem Namen, eine dreimonatige Haftstrafe wegen Verführung einer Minderjährigen an. Im kalifornischen Gefängnis Choreo verbringt Remo Woodehouse seine eintönigen Tage, bis die Arbeit im Putztrupp mit Scott Maddox, einem lebenslang verurteilten Mithäftling, für Abwechslung sorgt. Maddox, dessen Gesicht durch einen Brandanschlag entstellt ist, wird von einigen wegen Mordes und von anderen aus politischen Gründen verurteilt. Zunächst vorsichtig, beginnen die beiden Männer, ihre Lebensgeschichten zu teilen, wobei sie zögerlich Details preisgeben. Doch ihre Gespräche entwickeln sich schnell zu einem intensiven Schlagabtausch, da der Verdacht aufkommt, dass jeder von ihnen nicht der ist, für den er sich ausgibt. Beide sind durch ein gemeinsames, traumatisches Ereignis aus der Vergangenheit verbunden, das sie nicht loslässt. Diese dramatische Konfrontation zwischen zwei Männern, verstrickt in einen der aufsehenerregendsten Mordfälle des 20. Jahrhunderts in Amerika, wird mit beeindruckender Sprachgewalt von A. F. Th. van der Heijden dargestellt und macht die Geschichte zu einer atemberaubenden Lektüre.