Yukiko Motoya Bücher

»Das kraftvolle In-Erscheinung-Treten einer Künstlerin.« Kenzaburo Oe, japanischer Literaturnobelpreisträger Eine Hausfrau wird zur Bodybuilderin, aber ihrem arbeitssüchtigen Ehemann fallen die neuen Muskeln nicht einmal auf. Eine Verkäuferin in einer Boutique wartet stundenlang auf eine Kundin, die sich in der Umkleide verschanzt hat und die vielleicht auch ein Alien ist. Eine junge Frau bemerkt, wie sich das Gesicht ihres frischgebackenen Ehemanns plötzlich beginnt, ihrem eigenen anzugleichen. In diesen 11 preisgekrönten Storys gewähren die Figuren einen Blick hinter die Kulissen ihrer scheinbar langweiligen Leben. Zum Vorschein kommt das Bizarre, das Groteske, das Fantastische, das Fremde. Und die - hinter all dem verborgen - Freiheit. »Ich wünschte, ich könnte in Motoyas Buch leben. Ihre Wahrnehmung und ihre Weisheit lassen das alltägliche Leben magisch und aufregend erscheinen, und die merkwürdigsten Erfahrung fühlt sich plötzlich ganz vertraut an.« Etgar Keret

Vengeance Can Wait navigates Japanese sub-culture as it charts a different kind of love story. A couple has the ideal domestic relationship: he spends his days planning the perfect revenge, while she awaits her perfect punishment. Dark, twisted, and touching, the couple comes to understand the "kinks" in their relationship - and embrace them.

Winner of the Akutagawa Prize and the Kenzaburo Oe Prize, these eleven surreal tales, set in the offices, zoos, bus stops, boutiques, and homes of contemporary Japan "are reminiscent, at least to this reader, of Joy Williams and Rivka Galchen and George Saunders" (Weike Wang, The New York Times Book Review, Editors' Choice). In the English-language debut of one of Japan’s most fearlessly inventive young writers a housewife takes up bodybuilding and sees radical changes to her physique, which her workaholic husband fails to notice. A boy waits at a bus stop, mocking commuters struggling to keep their umbrellas open in a typhoon, until an old man shows him that they hold the secret to flying. A saleswoman in a clothing boutique waits endlessly on a customer who won’t come out of the fitting room, and who may or may not be human. A newlywed notices that her spouse’s features are beginning to slide around his face to match her own. In these eleven stories, the individuals who lift the curtains of their orderly homes and workplaces are confronted with the bizarre, the grotesque, the fantastic, the alien--and find a doorway to liberation.

Pomału, powoli wychodzę od codziennej sytuacji, a następnie robię użytek z czułej anteny, poszukując powodów , dla których czasem niektóre rzeczy wydają się dziwne czy wprawiające w zakłopotanie. To moja inspiracja. Yukiko Motoya o swojej twórczości Oddajemy w ręce Czytelników wyjątkową antologię – zbiór tekstów autorstwa młodej japońskiej pisarki, dramatopisarki i reżyserki, Yukiko Motoyi . Zebrane tu historie są niczym egzotyczne kwiaty: różnorodne i zaskakujące, urzekające i kapryśne. Każda z nich prowadzi do dziwnych i nieoczekiwanych miejsc. Dzieła Motoyi są prozą eksperymentatorską pod względem treści i formy – i jednocześnie niesamowicie porywającą. Jakie lęki, konflikty i oczekiwania zostały zawarte między słowami? Jakie skojarzenia i opowieści potrafi zbudować ludzki mózg na podstawie jednego tylko – z pozoru prostego – obrazu czy zdarzenia? To pytania, które wielokrotnie pojawiają się podczas lektury. Charakter prezentowanych w niniejszej antologii utworów umożliwia przedstawienie nowatorskiej twórczości Yukiko Motoyi jako niezwykle ważnego zjawiska we współczesnej literaturze japońskiej i światowej. Yukiko Motoya urodziła się w 1979 r. w Japonii, w prefekturze Ishikawa. Po ukończeniu szkoły średniej przeniosła się do Tokio, gdzie dostała się na studia teatralne. Założycielka zespołu teatralnego Gekidan Motoya Yukiko (Motoya Yukiko Theatre Company). Sławę zyskała jednak głównie dzięki twórczości literackiej. Jej teksty charakteryzuje niesamowitość i surrealizm, a także wykorzystanie elementów groteski. Motoya jest laureatką wielu nagród literackich w Japonii, w tym najbardziej prestiżowej Nagrody Akutagawy, przyznanej jej w 2016 r.

Le portrait de Linde à 16 ans, puis à 28, 34, 47 et 63 ans. Une série de moments qui évoquent ses apprentissages, ses déceptions et ses joies. Attendant toujours de la vie et des autres ce que personne ne peut lui donner, elle prend conscience à 63 ans que, pour quelqu'un qui a raté sa vie, elle ne s'en sort pas trop mal.