Myślenie autorki koncentruje się na cierpieniu innych i odpowiedzi na nie, zrodzone z bólu, niepewności oraz świadomości tragiczności ludzkiego losu. Jej poznanie wydobywa z cienia tych, od których często odwracamy wzrok – żyjących, umierających i towarzyszących umierającym. Pismo autorki wskazuje drogę do tego, co nie-do-pomyślenia, a jednak istnieje. W geście przeciwko śmierci, pisze, by nawiązać więź między Pierwszym a Drugim w obliczu śmierci. Publikacja zaczyna się od początku, zbliżając się do życia, co czyni ją życiodajną. Powinna być lekturą obowiązkową dla tych, którzy pragną być dla dobra innych, zwłaszcza tych, którzy są w obliczu śmierci. Książka jest intymnym studium obcowania ze śmiercią, ukazując manifestacje śmierci w doświadczeniu umierających i ich świadków, a także odniesienia do ciała. Zajmowanie się tymi delikatnymi kwestiami wymaga finezji językowej i metodologicznej, co autorka realizuje, odwołując się do aktualnych badań z różnych dziedzin. Jej styl analizy fenomenologiczno-hermeneutyczno-egzystencjalnej jest profesjonalny, a jednocześnie przystępny. Publikacja nie ma analogii na rynku polskim i światowym, co czyni ją istotną dla nauki oraz praktyki w obszarach edukacji, psychologii, medycyny, socjologii i psychoterapii.
