Adam Sharr Bücher

Těžištěm knihy je chata jako ohnisko Heideggerova života a díla, respektive otázka, zda a nakolik skutečně takovou váhu měla. Chata v Todtnaubergu je na jedné straně „hlavním hrdinou“ knihy, na druhou stranu je referentem, k němuž se vztahují další témata od obecných otázek týkajících se architektury přes rozbory Heideggerova vztahu k bydlení v jeho dvou konkrétních (venkovské a městské) podobách až po vztah této slavné horské komorní stavby k zásadním Heideggerovým textům o „stavění a bydlení“. Heideggerova chata rovněž obsahuje první český překlad slavné básně Paula Celana Todtnauberg ve vynikajícím básnickém převodu Radka Malého. Todtnauberg navštívila v průběhu desetiletí řada prominentních osobností, například Edmund Husserl, Karl Jaspers, Hans-Georg Gadamer, Karl Löwith, Jean Beaufret, Ernst Tugendhat či Herbert Marcuse a celá řada dalších. Nedílnou součástí knihy jsou fotografie od Digne Meller-Marcovicz a dalších autorů. Sharrův text usiluje v podrobných popisech o co největší autenticitu vnímání této kulturně-historicky výjimečné stavby. Proto zde důležitou roli hrají i řezy a půdorysy, které pomáhají čtenáři se orientovat v minuciózním Sharrově popisu chaty. S popisy chaty a okolní krajiny souznějí citované názvy básní z Heideggerova díla Aus der Erfahrung des Denkens. Zejména tyto pasáže řadí Sharrovo svědectví o Heideggerově chatě svým způsobem rovněž mezi literárně zdařilou beletrii.

Architekci często zwracali się do myślicieli filozoficznych i teoretycznych, aby znaleźć pomysły projektowe, a także w poszukiwaniu krytycznych ram dla praktyki. Poruszanie się po pismach myślicieli może jednak sprawiać trudność. Podejście do oryginalnych tekstów bez zrozumienia ich kontekstu bywa wręcz zniechęcające, a istniejące prezentacje rzadko zawierają szczegółowe informacje o materiałach architektonicznych. Z pomocą przychodzi nowa seria Narodowego Instytutu Architektury i Urbanistyki. Cykl Myśliciele dla Architektów oferuje zwięzłe wprowadzenie do teorii kluczowych filozofów, którzy pisali o architekturze. Umiejscawia myślenie architektoniczne w ich twórczości, przedstawia ważne książki i eseje, pomaga rozszyfrować terminy i zapewnia szybkie odniesienie do dalszej lektury. Serię rozpoczyna omówienie wybranych pism Martina Heideggera po raz pierwszy napisane przez architekta dla architektów. Powiedzmy wprost: książka pod hasłem Heidegger a architektura nie powinna była nigdy powstać i dla heideggerian jest skandalem. Powód tkwi (aby to ująć skrótowo) w rozróżnieniu sformułowanym już przez wczesnego Heideggera: ontyczny ontologiczny. Architektura jest ontyczna, Heidegger ontologiczny. Tej perspektywy nigdy nie uchylił, choć w późnym okresie zmieniły się akcenty i retoryka. [...] Gdybyśmy chcieli jednym zdaniem podsumować działanie tego filozofa, trzeba by rzec, że: 1) pokazuje on, gdzie się nie myśli, i 2) wzywa do myślenia. Myślenie należy tu rozumieć w ontologicznym sensie. Nie chodzi o zwykły proces myślowy. Jest w nim doświadczanie, odczuwanie, przeżywanie, choć z takimi wyliczeniami trzeba obchodzić się ostrożnie, by nie wpaść w sferę ontyczną i banalną psychologię. Nadal tym, co myśli, jest jestestwo, Dasein, Da-sein, bycie-tu-oto, niby ja sam, człowiek, lecz zarazem nie ja. Raczej prześwit, przez który przeziera bycie. Jeśli projektant nastroi się na to myślenie, to stworzy trzeba ufać lepszy dom dla ludzkiego jestestwa. z posłowia Bogdana Barana -opis pochodzi ze strony wydawcy