Jerzy Franczak Bücher

Exploring the intricate connections between politics and literature, this work delves into Jacques Rancière's ideas within the framework of various philosophical movements, including those of Althusser, Foucault, Bourdieu, and Lyotard. It also examines significant literary works by Flaubert, Jacob, Brecht, Nabokov, and Roth, highlighting how these texts engage with political themes and contribute to broader cultural discussions. The analysis offers a rich understanding of how literature reflects and shapes political thought.

Bohaterem "Przymierzalni" jest młody pisarz, nieprzeciętny megaloman i mitoman, który uporczywie poszukuje sensu w miałkiej codzienności. Obserwuje naszą codzienną maskaradę, szkicuje szydercze portrety różnych ludzi i środowisk, powtarza ironicznie największe pytania filozofii. Jego opowieść, balansująca na granicy snu i jawy, powagi i zgrywy, dobrego smaku i obsceny, zabiera nas w podróż przez kolejne kręgi prywatnego piekła."Przymierzalnia" to rzecz o poszukiwaniu tożsamości, a zarazem żywiołowa zabawa w literaturę. Autor przebiera w stylach, krojach i gatunkach, szuka języka, który by nie uwierał, nie przecierał się przy każdym kontakcie ze światem.

Jego dowcip jest subtelny i zawsze zgaszony refleksją bądź ironią. Anegdoty - smaczne, ale nie sensacyjne. Cytaty - rzadkie, bezbłędnie dobrane. Każda sprawa ujęta zostaje nieco inaczej, tak by nieustannie zmieniał się kąt widzenia, każda myśl frapuje nie tym, czego dotyczy, lecz jak została wyprofilowana. Mamy tutaj zarówno dokument wiary w pisarstwo czyste, niezaangażowane, jak i - na swój sposób żarliwe - credo agnostyka. Nie sięgając po języki środowiskowe, jest Franczak wybornym stylistą, nie wdając się w ekshibicjonizmy - jest wzruszająco szczery, zdaje sprawę z istotnych dylematów, jakich dzisiejsi intelektualiści woleliby unikać.Adam WiedemannNota na okładce "Grawitacji"

Ktoś robi zakupy, ktoś zastanawia się po co w ogóle ludzie żyją, ktoś kłóci się z dzieckiem, ktoś przegląda Tindera. Osiem to szokująco zabawny zbiór opowiadań Jerzego Franczaka o samotności, rutynie i nadziei, że za rogiem coś jednak na nas czeka. Proza, w której losy bohaterów krzyżują się ze sobą jak w najlepszym filmie Inarritu.

Oto Maria, nauczycielka muzyki, która nawiązała romans z nieletnim uczniem. Tuż obok widzimy jej przyjaciółkę, szczęśliwą żonę i spełnioną matkę, podejrzewającą męża o zdradę. Ten w kącie to Filip, początkujący pisarz i niedoszły samobójca. Mija go właśnie Robert, wieczny student i kelner, zakompleksiony na punkcie swojego wzrostu. Dalej - Nicole, paryżanka o żydowskich korzeniach, wraz z partnerem, a jeszcze dalej wykładowca akademicki z córką, oraz para znajomych. W ten kwietniowy wieczór wszyscy wybrali się do winiarni na koncert klezmerski. Za chwilę dojdzie eksplozji, a wtedy okaże się, że drzwi wejściowe są zamknięte… Opowieść krąży wokół tego zdarzenia, próbuje odpowiedzieć na pytanie, czy aby na pewno do wybuchu doszło w wyniku zbiegu okoliczności, ale posuwa się też wstecz: przez słowa i gesty ostatniej godziny życia, przez jednostkowe losy, ku mrocznym sekretom rodzinnym i zawiłościom historii. Zestraja ze sobą różne czasy, by przedstawić świat w stanie permanentnego rozpadu.

Czy to jest dziennik? Pewnie tak, skoro składają się na niego datowane zapisy, powstające przez dziesięć lat, najczęściej w podróży lub pod wpływem lektur. Ale to także esej, w którym myśl poszukuje właściwego wyrazu, a każdy problem odmienia się przez życiowe przypadki. No i powieść, utkana z małych fabuł codzienności i swobodnych fantazji. W tej książce spotykają się obserwacje i prowokacje, zamyślenia i zmyślenia, poważnym próbom mierzenia się z wielkimi tematami naszej epoki towarzyszy zamiłowanie do parodii i nieuleczalna słabość do purnonsensu. Jerzy Franczak pisarz i literaturoznawca, wykładowca UJ. Autor kilku rozpraw o literaturze i filozofii, książek eseistycznych, a także zbiorów opowiadań: Trzy historye (2000), Sainte-Fabeau (2017), Święto odległości (2018) oraz powieści: Przymierzalnia (2008), Nieludzka komedia (2009), Da capo (2010), NN (2012), Eksplozja (2022). Teraz opowiem wam wszystko wpisuje się w nurt bardziej osobistych narracji, zapoczątkowany przez Grawitacje (2007) i Kwiatki (2010).

Idea niniejszego tomu dla którego bezpośrednim pretekstem stały się siedemdziesiąte urodziny autora Tekstowego świata narodziła się w gronie badaczy z krakowskiej polonistyki. Do udziału w przedsięwzięciu zaprosiliśmy najbliższych współpracowników z Katedry Antropologii Literatury i Badań Kulturowych oraz wszystkich tych, którzy napisali pod kierunkiem Ryszarda Nycza swoje doktoraty. Pewną wariację w stosunku do przyjętej konwencji prac ofiarowanych wprowadzają trzy rozmowy z Jubilatem. Zawierają one cenny autokomentarz, pozwalają lepiej zrozumieć jego drogę intelektualną, kreślą ideowe, biograficzne i anegdotyczne tło. Pozostałe teksty zamieszczone w książce choć formalnie nie posiadają dialogowej postaci są również w zdecydowanej większości świadectwem bezpośredniego spotkania z myślą autora Sylw współczesnych. (ze Wstępu)