Jan Witold Suliga Bücher

Jan Witold Suliga, urodzony w 1951 roku w Krakowie, studiował etnografię i indologię na Uniwersytecie Łódzkim oraz Uniwersytecie Warszawskim. W latach osiemdziesiątych był stypendystą studiów doktoranckich w Łodzi i na uniwersytecie w Ranchi w Indiach. Po powrocie został wykładowcą w Instytucie Geografii Uniwersytetu Łódzkiego, a w 1990 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie antropologii kulturowej, pisząc pracę o indyjskich społecznościach plemiennych. W latach 1990-2006 pełnił funkcję dyrektora Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie oraz współpracował z czasopismami „Nieznany Świat” i „Nie z tej ziemi”. W 2006 roku założył Centrum Terapii Uzależnień Duchowych i prowadzi Kabalistyczną Szkołę Tarota. Jest autorem wielu prac z zakresu etnografii, antropologii kulturowej i ezoteryki. Jego zainteresowania obejmują antropologię, archeologię, religioznawstwo, mistykę, kabałę, tantrę, szamanizm oraz historię okultyzmu. Suliga bada także wierzenia Słowian i rdzennych ludów obu Ameryk. Od ponad trzydziestu lat zajmuje się tarotem, uznawanym za autorytet w tej dziedzinie, a jego książki były pierwszymi publikacjami o tarocie w Polsce po 1990 roku. Jest twórcą polskiej talii tarota „Tarot Magów” i pasjonuje się odkrywaniem nowych aspektów w znanych dziedzinach.

Jan Witold Suliga, urodzony w 1951 roku w Krakowie, studiował etnografię i indologię na Uniwersytecie Łódzkim oraz Uniwersytecie Warszawskim. W latach osiemdziesiątych był stypendystą studiów doktoranckich w Łodzi i na uniwersytecie w Ranchi w Indiach. Po powrocie z Indii został wykładowcą w Instytucie Geografii Uniwersytetu Łódzkiego, a w 1990 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie antropologii kulturowej. W latach 1990–2006 pełnił funkcję dyrektora Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie. Suliga jest autorem licznych prac z zakresu etnografii, antropologii kulturowej i ezoteryki, a jego zainteresowania obejmowały m.in. antropologię, archeologię, religioznawstwo, mistykę, kabałę, tantrę oraz wierzenia Słowian i rdzennych ludów. Przez ponad trzydzieści lat zajmował się tarotem, zdobywając uznanie jako autorytet w tej dziedzinie. Jego książka rzuca nowe światło na tajemnice zbruckiego idola, ujawniając nieznane aspekty tego artefaktu. Opisuje przemiany Trojana w Boga Darczyńcę i Światłość wszechświata, ukazując złożoność jego postaci i jej związki z makrokosmosem. W kontekście tych odkryć, Suliga podkreśla integralność ludzkiego mikrokosmosu z makrokosmosem, co czyni jego pracę wyjątkową i inspirującą.

Czym jest tarot i dlaczego od pokoleń fascynuje ludzi na całym świecie? Jakie znaczenie ma w polskiej kulturze i dlaczego Kościół nazywał go „Biblią Szatana”? Jan Witold Suliga (1951-2022) odpowiada na te pytania w swojej pracy. Był etnografem i indologiem, studiując na Uniwersytecie Łódzkim oraz Warszawskim. W latach 80. kontynuował studia doktoranckie w Łodzi i w Indiach, a po powrocie został wykładowcą na Uniwersytecie Łódzkim. Uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie antropologii kulturowej, badając indyjskie społeczności plemienne. W latach 1990–2006 kierował Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie i współpracował z czasopismami „Nieznany Świat” oraz „Nie z tej ziemi”. Suliga był autorem wielu prac z zakresu etnografii, antropologii kulturowej i ezoteryki, a jego zainteresowania obejmowały m.in. mistykę, kabałę, szamanizm oraz wierzenia Słowian i rdzennych ludów. Zajmował się tarotem przez ponad trzydzieści lat, stając się w tej dziedzinie autorytetem. Jego publikacje były pierwszymi po 1990 roku w Polsce, a „Tarot Magów” to jego własna talia. Suliga cenił odkrywanie nowych aspektów tarota, w którym wydawało się, że nie ma już nic do odkrycia.