Zofia Posmysz Bücher

Auf einer Schiffpassage kommt es zu der überraschenden Begegnung der ehemaligen KZ-Aufseherin Lisa mit ihrem "bevorzugten" Häftling. Die Erzählerin nimmt die Perspektive der ehemaligen Aufseherin ein, die im Zustand der inneren Blockade nicht die Chance der persönlichen Konfrontation nutzt und sich stattdessen in ihre Erinnerungen an Auschwitz zurückzieht, sich möglichst rechtfertigend – nicht zuletzt deshalb, weil ihr Mann Walter über ihre Vergangenheit bisher nichts wusste. Parallel dazu bestürmt diesen der mitreisende Amerikaner Bradley mit seinen Fragen über die Deutschen, ihre Psyche und Rolle in der Welt. Marta, der ehemalige Häftling kommt nicht zu Wort, nur anhand einiger Signale wird deutlich, dass auch sie die andere erkannte, die Konfrontation herausfordert, letztlich aber ebenfalls unter der Wiederbegegnung leidet – bis sie das Schiff verlässt.

Rozmowa z autorką Pasażerki , legendarną pisarką, która przetrwała obozy w Auschwitz, Ravensbrück i Neustadt-Glewe. Reguły obozowej gry: – nie daj się uderzyć, bo siniak prowokuje oprawców do dalszego bicia, – na apelu stawaj w środku – skrajne szeregi atakują psy, – najważniejsze: naucz się rozmawiać z oprawcami. Bo nawet kat ma słabości. A ofiara nie zawsze jest bezbronna. Trafiła do Auschwitz, mając niespełna dziewiętnaście lat. Ponad siedemdziesiąt lat po wojnie po raz pierwszy opowiada całą swoją historię. Zofia Posmysz, więźniarka o numerze 7566, mówi o nieludzkich warunkach pracy w kompanii karnej, a także opisuje swoją skomplikowaną relację z esesmanką Anneliese Franz, relację, która wykraczała poza schemat ofiary i kata. Zofia Posmysz zdradza, skąd czerpała siłę, choć była świadkiem niewyobrażalnego. I jak to się stało, że ponownie zaufała życiu. Chociaż znamy dziesiątki świadectw z obozów koncentracyjnych, to wspomnienia Zofii Posmysz czyta się inaczej. Głównie za sprawą wyrazistych portretów kobiecych: od przerażonych dziewcząt poczynając, przez silne kobiety, upadłe donosicielki, zwyrodniałe niemieckie prostytutki sprawujące funkcyjne stanowiska, na chłodnych niemieckich esesmankach kończąc. „Rzeczpospolita” Zofia Posmysz , ur. 1923 r., więźniarka Auschwitz, Ravensbrück i Neustadt-Glewe. Przeżyła eksperymenty medyczne i marsz śmierci. Po wojnie była dziennikarką Polskiego Radia, autorką słuchowiska „W Jezioranach”. Swoje obozowe doświadczenie zamieniła w literaturę najwyższej próby. Jej szokującą Pasażerkę sfilmował Andrzej Munk. Nakładem wydawnictwa Znak Literanova ukazało się wznowienie jej powieści Wakacje nad Adriatykiem .

Rozprávačka románového príbehu si vybavuje na pobreží Jadranu temné obrazy všedných dní, ktoré prežila počas druhej svetovej vojny v koncentračnom tábore. Odkrýva vnútorný mechanizmus ničenia morálky, ľudskej etiky, ale tiež myslenia a boja o záchranu.

Autorka v románe opisuje príčiny, ktoré viedli k vzájomnému odcudzeniu troch blízkych ľudí: ženy, muža a ich dospievajúceho syna Tomka. Retrospektívnymi návratmi k počiatku ich manželstva autorka rekonštruuje priebeh vonkajších i vnútorných skutočností, ktoré tento vzťah rozleptávali a deformovali. Súčasne román zobrazuje dve generácie Poľska - tých, ktorí nadobudli vzdelanie v povojnových rokoch, pri práci a rekonštrukcii krajiny, vďaka vlastnému úsiliu a nadšeniu, a generácie súčasnej mládeže, s jej nekompromisnosťou, nástojčivým hľadaním pravdy a vyššieho zmyslu života.

Vypravěčka románového příběhu si vybavuje na pobřeží Jadranu temné obrazy všedních dnů, které prožila za druhé světové války v koncentračním táboře.

Použitím kompozičních prostředků typických pro film, dosáhla autorka toho, že celý příběh nejenom čteme, ale přímo vidíme. Pásmo vzpomínek na minulost je v dokonalé rovnováze se současnými obrazy a obojí spojuje postava hlavní hrdinky Lízy Kretschmerové, někdejší esesmanky a dozorkyně ženských oddílů v Osvětimi, nyní ženy západoněmeckého diplomata se slibně začínající kariérou.