Andrzej Zwoliński Bücher

Zlo narzuca sie czlowiekowi nie potrafimy go uniknac Zlo ktore zdolamy uniknac nie jest juz zlem U podstaw rozdzwieku miedzy pragnieniami czlowieka i rzeczywistoscia lezy sila woli zakwestionowania zla Nie jest to wybor ponad ludzkie mozliwosci chociaz niezwykle trudny Juz Sokrates stwierdzil ze gdybysmy wiedzieli dokad zawioda nas zle uczynki nigdy bysmy ich nie popelnili Wynika stad ze gdy czlowiek wykonuje pewne czynnosci zle a innych dobrych unika jest ignorantem Czlowiek pije alkohol ktory mu szkodzi pali papierosy ktore skracaja mu zycie zjada artykuly po ktorych choruje niszczy milosc po ktorej pozostaje w tragicznej samotnosci porzuca Boga ktory jest jego zyciem Czlowiek w naturalny sposob odczuwa zlo jako cos obcego zlo unika wyraznie zarysowanych konturow woli formy bezosobowe mowi sie wydaje sie przestepca przed kamerami odruchowo zaslania twarz bo wie ze to co uczynil jest godne ubolewania jest negatywne Zlo nie daje mu szczescia W Byronowskim poemacie na pytanie Kaina czy jestescie szczesliwi Lucyfer odpowiada Jestesmy potezni Poczucie tej potegi nie daje szczescia nie napawa nadzieja nie uspokoi i nie daje czlowiekowi poczucia harmonii i ladu Jest krzykiem a nie slowem bezmyslna bieganina a nie praca obrazem bez wyrazu a nie portretem

W głębi sumienia człowiek odkrywa prawo, którego sam sobie nie nakłada. Pomimo tego wie, że powininen być mu posłuszny i którego głos wzywa go zawsze tam, gdzie potrzeba do miłowania i czynienia dobra, a unikania zła. W sercu człowieka rozbrzmiewa ono nakazem nie dopuszcza dyskusji ani kontrargumentów. Sumienie bowiem to prawo wpisane w serce człowieka przez Boga. Jest obecne, chociaż często jako podpowiedź, cichy szept, który łatwo zakrzyczeć i odrzucić. Sumienie jest najtajniejszym sanktuarium człowieka, w którym przebywa on sam z Bogiem.

Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa została zainicjowana około 1689 roku w nurcie kultu Serca Jezusa (...). Tekst tej Litanii jest dotąd używany podczas nabożeństw pierwszych piątków miesiąca i nabożeństw czerwcowych. - ze Wstępu

Prawdziwa miłość do ojczyzny opiera się na głębokim przywiązaniu i umiłowaniu tego, co rodzime, niezależnie od czasu i przestrzeni. (...) Siłą twórczą prawdziwego patriotyzmu jest więc najszlachetniejsza miłość (...). I choć człowiek stawia wartości ojczyste bardzo wysoko, to jednak wie, że ponad narodami jest Bóg, który jedyny ma prawo do tego, aby ustanawiać najwyższe normy moralne niezależnie od poszczególnych narodów (...). Stąd chrześcijańska miłość do ojczyzny to nie tylko troska o jej najwyższy rozwój gospodarczy, społeczny i kulturalny, ale także rozwój duchowy i religijny.

Kompendium o przesądach i zabobonach, które zatruwają życie wielu współczesnych ludzi, również tych, którzy uważają się za wierzących. Autor, ks. Andrzej Zwoliński, przytacza dane statystyczne dotyczące wiary Polaków w gusła i zabobony. Wynika z nich, że przesądy są zaskakująco mocno zakorzenione w naszej mentalności, często stojąc w sprzeczności z deklarowaną wiarą w Boga i zdrowym rozsądkiem. Autor rzeczowo analizuje poszczególne rodzaje przesądów i zabobonów, dostarczając nam kompetentnej wiedzy o ich przyczynach, przejawach i konsekwencjach.

Problemem współczesnego świata jest m.in. odrzucanie przez człowieka prawdy o sobie. W konsekwencji życie pojmuje on jako przestrzeń łatwej samorealizacji, a kultura stanowi dla niego odpowiedź na pożądania i zachcianki.Realizacja tych tak bardzo uproszczonych oczekiwań prowadzi do kultury destrukcji. Postępujący proces jej degradacji zmusza do stawiania na nowo pozornie oczywistych pytań o to, czym jest kultura, czego jest wyrazem oraz komu i czemu powinna służyć. Publikacja ta podejmuje niezwykle aktualny, a jednocześnie trudny temat i próbuje zmierzyć się z odpowiedzią na pytanie: w jaki sposób i dlaczego kultura powinna służyć budowaniu, a nie niszczeniu życia i człowieka?

Nie tak dawno Konferencja Episkopatu Polski opublikowała dokument w kwestii LGBT. Podkreśla się w nim, że Kościół nie odmawia osobom transseksualnym prawa przynależności do Kościoła. Z tym wiąże się też fakt, że nie odmawia im prawa do sakramentów świętych chrztu świętego i pozostałych sakramentów - jeśli spełniają warunki ważnego i godziwego ich przyjęcia. Debata nad LGBT najczęściej sprowadza się do ideologicznego rozumienia tego złożonego terminu. Pomija się kwestię osób, wezwanych do dojrzewania i rozwoju w duchu chrześcijańskim, w ramach Kościoła. Aby można było wspomagać osoby LGBT+ w ich duchowym rozwoju, trzeba zapoznać się z szeroką panoramą problemów psychologicznych, anatomicznych, kulturowych, społecznych, a nawet politycznych, związanych z orientacją seksualną. Brak osobowego spojrzenia na LGBT, sprowadzenia tej rzeczywistości do techniki i sloganowych pojęć, rodzi uproszczone sądy, postawy i działania. A oni dalej są osobami, oczekującymi - często bezskutecznie pomocy, nie lepsi i nie gorsi niż reszta społeczności