Georg Heym Reihenfolge der Bücher

Vom Aufstand der hungernden Pariser Bevölkerung gegen das Königspaar während der französischen Revolution bis zum ironisch-fiktiven Tagebuch des Antarktisforschers Shakleton spannt sich der Bogen der vorliegenden Erzähltexte. Daneben entführt uns der Autor in Labyrinthe des Wahns und Irreseins, die sowohl von subjektiven Zerrbildern wie von objektiven Gegebenheiten wie dem Ausbruch der Pest, von Krankheit oder Tod bedingt erscheinen. Wie sich Ärzte über eine Leiche hermachen (und was der Tote denkt) oder wie ein pathologischer Dieb sich der Mona Lisa bemächtigt und sich in trunkener Raserei an ihr vergreift, das wird in einer ebenso mitreißend visionären wie vor keinem brutalen Detail zurückschreckenden Sprache dargestellt. Der expressionistische Dichter Ernst Blass meinte auch, das seelische Abenteuer dieser Prosatexte beinhalte eine »gefährlichere Macht« als Heyms Dichtungen.

Georg Heym, ein bedeutender Lyriker des Expressionismus, starb mit nur 24 Jahren. Seine Gedichte reflektieren eine Welt voller Abgründe und Verfall und sind geprägt von magischer Sprachkraft. Diese posthum 1924 veröffentlichte Sammlung enthält 46 Originalholzschnitte von Ernst Ludwig Kirchner.

Er starb mit nur 24 Jahren und gilt als einer der bedeutendsten Lyriker des Expressionismus: Georg Heym wandelt durch eine Welt voller Abgründe und Verfall, sein lyrischer Horizont ist bewölkt bis verfinstert. Doch den Schatten des Lebens (lateinisch: umbra vitae) hat er in magische, ekstatische Verse von unerhörter Sprachkraft gebannt, die noch heute in ihren Bann ziehen. Diese Sammlung erschien erstmals postum 1924 mit den auch hier reproduzierten 46 Original-Holzschnitten von Ernst Ludwig Kirchner.

Pozostawione w rękopisie dzienniki Georga Heyma (1887styczeń 1912), obejmujące okres od grudnia 1904 do grudnia 1911, przedstawiają formowanie się emocjonalności i twórczości poety wśród zmiennych nastrojów między lirycznym pięknem i grozą natury, głęboko przeżywanymi lekturami, miłosnymi uniesieniami i przejściowymi miłostkami, przekonaniem o sile własnego talentu i zwątpieniem w siebie, przerażeniem postacią świata i myślami o bliskiej śmierci. Przygotowane przez przyjaciół pośmiertne wydanie wierszy Heyma pt. Umbra vitae (Cień życia) wywołało entuzjazm i zarazem żal z powodu wielkiej straty, jaką poniosła poezja niemiecka. Jego halucynacyjna wyobraźnia nie ma w niej sobie równych. Przekład i objaśnienia: Andrzej Lam

In "Der Dieb" von Georg Heym entfaltet sich eine faszinierende Erzählung über das Leben eines Diebes, der in einer von sozialen und moralischen Konflikten geprägten Welt agiert. Die Novellen bieten tiefgreifende Einblicke in die Psyche der Charaktere und thematisieren Fragen von Identität, Verzweiflung und der Suche nach Sinn. Heyms poetische Sprache und eindringliche Bilder vermitteln eine dichte Atmosphäre, die den Leser in die düstere Realität des urbanen Lebens zu Beginn des 20. Jahrhunderts eintauchen lässt.

Nie wiem, czy wiara w sensie religii jest – jak twierdzi Jiddu Krishnamurti – źródłem przemocy czy nie, ale wiem, ponieważ doświadczam codziennie faktu patrzenia na świat przez pryzmat swoich myśli i swojej przeszłości, że jesteśmy niewolnikami myśli i czasu. Mama postanowiła skończyć z tą niewolą w takim stopniu, w jakim w ogóle jest możliwe dla niej, by skończyła ze swoją niewolą. Kończy z tą niewolą gdzieś od półwiecza. Mocuje się z przemocą, ponieważ przemocy nie lubi – zwłaszcza psychicznej – i upatruje w przemocy przyczyn upadku człowieka. Upadku mężczyzny, ale nie kobiety... Być może, że tak jest faktycznie, a być może, jest całkiem przeciwnie, to znaczy – wszystkiemu winna jest wolna wola, którą nieudacznicy ludzcy przerobili na władzę i na kontrolę nad innymi ludźmi, bo nic innego sami nie potrafili. Być może mama spróbuje wydać wszystkie swoje książki pisane od piątego roku jej prawie osiemdziesięcioletniego życia i dowiemy się o jej sekretnych poglądach czegoś konkretniejszego. Wiem, że mama pisze drugą książkę, a planuje trzecią... a wszystkie monotematyczne: patriarchalny system łupów i rola kobiety w systemie przemocy, bo to kobieta, zdaniem mamy, otwiera ludziom oczy i uczy odróżniać to, co rzeczywiste, od tego, co zmyślone, pokręcone i wykorzystane dla uzyskania władzy, kasy i kontroli nad kobietami i wszystkimi istotami słabszymi fizycznie. Obserwuję autorkę „Ciepłych bułeczek” z narastającymi obawami w kontekście palenia książek. Strach nakazuje ostrożność, ale potrzeba świadomości i prawdziwej wewnętrznej wolności robią swoje. Fałszywe konstrukty myślowe upadają bez użycia siły – wystarczy tylko zatrzymać swoją uwagę na tych dziwolągach, by dostrzec iluzje i kłamstwa, w które wierzymy. Mama właśnie to robi. Bloguje, komentuje, pisze, ale przede wszystkim rozmawia, czyta i uprawia swój ogródek – ten fizyczny z aronią i Kurdybankiem i ten Wolterowski. Nic innego nie robi i dlatego już ma poczucie nicnierobienia. Jeśli mama z czymś walczy, to właśnie jest to strach, poczucie winy i wyuczona bezradność. Jeśli mama o coś walczy, to jest to prawo do błędu, ponieważ dla mamy każdy zawsze i wszędzie jest niewinny i bezgrzeszny. Podobno kiedyś potrafiła w sądzie przekonać oskarżonego i sąd, że to nie on włamał się do sklepu, tylko sklep był otwarty... i uwierzyli jej wszyscy. A gdy znów 16-letni chłopiec zabił kolegę nunczako... O tym podobno mama chce napisać. Póki co, nic nie robi, ponieważ odrabia zaległości. To znaczy, wraca do swoich książek, które zgromadziła przez bez mała siedemdziesiąt lat i pisze, ale przede wszystkim dzieli się swoją naturalną radością życia. Pisanie to ciężka praca dla każdego, ale odpoczynek dla mamy. Ona po prostu tak ma i tyle. Byle tylko pozwoliła sobie na wydawanie swoich książek. Monika Miasto idealne, maj 2019 roku

Die düstere Reflexion über den Tod und das Sterben prägt die Gedanken des Erzählers, der den unvermeidlichen Abschied vom Leben und die damit verbundene Angst vor dem Nichts thematisiert. Der Kontrast zwischen der Vorstellung von Ruhe im Tod und der grausamen Realität des Verfalls wird eindringlich beschrieben. Bilder von Würmern und der Einsamkeit des Grabes verdeutlichen die Unausweichlichkeit des Schicksals. Während das Leben weiterhin in seiner Hektik pulsiert, bleibt der Protagonist gefangen in der stummen, bleiernen Stille des Todes.

Georg Heym: Ausgewählte Gedichte Lesefreundlicher Großdruck in 16-pt-Schrift Großformat, 210 x 297 mm Berliner Ausgabe, 2020 Durchgesehener Neusatz mit einer Biographie des Autors bearbeitet und eingerichtet von Theodor Borken Die Auswahl umfaßt die Gedichte des von Heym selbst veröffentlichten Gedichtbandes Der ewige Tag, Leipzig (Rowohlt) 1911, des Nachlaßbandes Umbra vitae, Leipzig (Kurt Wolff) 1912, und den Zyklus Marathon. Die Gedichte entstanden zwischen 1910 und 1912, Sonnenwendtag bereits 1904. Textgrundlage sind die Ausgaben: Georg Heym: Dichtungen und Schriften. Gesamtausgabe. Herausgegeben von Karl Ludwig Schneider, Band 1-2, Hamburg, München: Ellermann, 1960 ff. Georg Heym: Dichtungen und Schriften. Gesamtausgabe, herausgegeben von Karl Ludwig Schneider, Hamburg; München: Ellermann, 1964. Umschlaggestaltung von Thomas Schultz-Overhage. Gesetzt aus der Minion Pro, 16 pt. Henricus Edition Deutsche Klassik UG (haftungsbeschränkt)