Thomas Bernhard, ein österreichischer Autor, zählt zu den herausragendsten deutschsprachigen Schriftstellern der zweiten Hälfte des 20. Jahrhunderts. Obwohl er international vor allem für seine Romane gefeiert wird, war er auch ein produktiver Dramatiker. Seine Figuren, oft in lebenslange und endlose Großwerke vertieft, setzen sich mit Themen wie Selbstmord, Wahnsinn und Besessenheit auseinander und pflegen, wie Bernhard selbst, eine Hassliebe zu Österreich. Seine Prosa ist aufwühlend und doch nüchtern, philosophisch im Hintergrund, mit einer musikalischen Kadenz und viel schwarzem Humor, und bietet den Lesern ein intensives und provokatives Leseerlebnis.
Die Autobiografischen Schriften im Schuber sind ein ideales Geschenk für Thomas-Bernhard-Fans. In fünf Bänden erzählt Bernhard von seinem Werdegang, von der Kindheit bis zur Isolation in einer Lungenheilstätte. Eine Graphic Novel ergänzt das Werk und würdigt den Autor mit Respekt und Frische.
Zbiór 38 opowiadań Bernharda obejmuje różne okresy jego twórczości, ukazując kluczowe wątki, które później pojawią się w jego wielkich powieściach. Tematy takie jak obcość, osamotnienie, trudności w nawiązywaniu kontaktów, nihilizm, sztuczność oraz kontrowersyjny wizerunek kobiet są obecne w tych tekstach. Choć zbiór nie zawiera dwóch dłuższych opowiadań, które zostały wydane w osobnym tomie, oferuje wgląd w rozwój tematów i technik narracyjnych autora. W literackim debiucie Bernharda słowo Heimat wywołuje nie tylko idylliczne skojarzenia, ale także zapowiada opisy śmierci bohaterów. Po raz pierwszy pojawia się motyw poszukiwania miejsca do życia oraz akceptacji własnej egzystencji w obliczu negatywnych postaw społeczeństwa. Narrator wyraża niechęć do miasta, co wprowadza problematykę sztuczności, charakterystyczną dla późniejszych dzieł. W opowiadaniach można dostrzec również kontrowersyjny wizerunek kobiet oraz temat osamotnienia i nihilizmu, które będą dominować w dojrzałej twórczości Bernharda. Zbiór ten stanowi przygotowanie do mistrzowskiego rozwinięcia tych motywów w jego późniejszych powieściach.
A collection of six Bernhard plays, all in English for the first time. Save Yourself if You Can is a collection of six plays that span the entirety of Thomas Bernhard's career as a dramatist. The plays collected in this long-awaited addition to Bernhard's oeuvre in English--The Ignoramus and the Madman, The Celebrities, Immanuel Kant, The Goal Attained, Simply Complicated, and Elizabeth II--traverse somber lyricism and misanthropy to biting satire and glorious slapstick. They explore themes that will be familiar to longtime readers of Bernhardt, but here they are presented in a subtly different register, attuned to the needs of the stage.
Kernanliegen dieses Werkes ist es, Rechtsanwender bei einer kohärenten Anwendung des am 7. November 2020 in Kraft getretenen medienrechtlichen Diskriminierungsverbots in § 94 des Medienstaatsvertrags innerhalb der Gesamtrechtsordnung zu unterstützen. Hierzu wird das Verhältnis zwischen § 94 Medienstaatsvertrag zu den Vorschriften der kartellrechtlichen Missbrauchskontrolle des deutschen und europäischen Rechts untersucht. Im Zentrum der Betrachtung steht die Frage, ob und inwieweit zwischen diesen Regelungen Potenziale für Normkonflikte oder aber für gegenseitige Ergänzungen bei der Erreichung ihrer Regelungsziele bestehen. Nach einer einleitenden Vorstellung der Begrifflichkeiten „Medienintermediäre und Auffindbarkeitsdiskriminierungen“ sowie ihrer publizistischen Relevanz als Regelungsgegenstand des § 94 Medienstaatsvertrag, werden hierzu die rechtlich-inhaltlichen Vorgaben des medienrechtlichen Diskriminierungsverbots und des kartellrechtlichen Missbrauchsregimes vergleichend gegenübergestellt, konkrete Ergänzungs- und Konfliktpotenziale identifiziert und schließlich ein Vorschlag für eine konfliktfreie Anwendung und Auslegung des § 94 Medienstaatsvertrag entwickelt.
In Salzburg ist Thomas Bernhard aufgewachsen, hier hat er die prägenden Jahre seines Lebens verbracht, hier sind seine ersten Theaterstücke aufgeführt worden und seine ersten Bücher erschienen. „Eine perfide Fassade, hinter der alles Künstlerische absterben muss“, hat er Salzburg genannt, aber auch immer wieder beschrieben, dass es nichts Schöneres gebe als den Blick vom Mönchsberg hinunter auf die Festspielstadt. Ausgewählte Zitate belegen diese lebenslange Hassliebe, der kongeniale Zeichner Nicolas Mahler illustriert sie mit präzisen, liebevollen Bildern und der Experte Manfred Mittermayer begleitet sie mit einem kenntnisreichen Nachwort. Ein unverzichtbares Geschenk für Salzburg-Fans und Bernhardianer, die schon alles haben!
Na szczytach panuje cisza, Komediant i Plac Bohaterów tworzą drugi tom Dramatów Thomasa Bernharda (1931–1989), wybitnego austriackiego pisarza i dramaturga. W sztukach z lat osiemdziesiątych XX wieku autor podejmuje wiodące motywy swojej twórczości: życia jako teatru, losów przegranych artystów megalomanów i opętanych artystycznymi wizjami samozwańczych geniuszy czy przemocy psychicznej w rodzinie. Wprowadza też ważny temat zafałszowanego obrazu historii i braku rozliczenia się austriackiego narodu z epoką nazizmu, przedstawiając go brawurowo w Placu Bohaterów, którego wiedeńska premiera została oprotestowana w mediach i na ulicy. Czy Thomas Bernhard, jak mu się do dziś zarzuca, „kalał własne gniazdo”, czy może domagał się prawdy o przeszłości w trosce o Austrię i jej społeczeństwo, a przerażał go stan umysłów i ducha współczesnych mu rodaków?
W niezrównanym monologu Franza Muraua, który, otrzymawszy telegram z informacją o tragicznej śmierci rodziców i brata, jedzie z Rzymu do Wolfsegg, ogromnej rodzinnej posiadłości, by pochować zmarłych i zdecydować o przyszłym losie majątku, pisarz wygłasza zjadliwą i brawurową pod względem stylistycznym krytykę Austrii i utrzymującej się również po II wojnie światowej katolicko- narodowosocjalistycznej mentalności jej obywateli. Swoim zwyczajem autor szydzi absolutnie ze wszystkiego: w karkołomnych, wielokrotnie złożonych zdaniach pełnych właściwych mu powtórzeń wyśmiewa na przykład bezmyślne działania wszelkich możliwych instytucji państwowych, które niszczą umysł i ducha człowieka, chłoszcze bezduszną służbę zdrowia, kpi z fotografii jako najstraszliwszego, sprzecznego z naturą wynalazku ludzkości, wygłasza niepowtarzalną tyradę na temat segregatorów firmy Leitz, naigrawając się z wszechobecnej biurokracji, drwi z dokonań największych pisarzy obszaru języka niemieckiego. Celem jego ataków jest jednak przede wszystkim głupota.
Honorowy gość, prominentny aktor Burgtheater, spóźnia się na „artystyczną kolację” wydaną na jego cześć przez małżeństwo Auersbergerów. Jeden z przybyłych już gości, pisarz, alter ego Thomasa Bernharda, siedzi w uszatym fotelu w przedpokoju i przygląda się zaproszonym artystom. Z wolna zaczyna snuć jadowity, opętańczy monolog o gospodarzach wieczoru oraz biesiadnikach, dawnych przyjaciołach. Wycinka. Ekscytacja Thomasa Bernharda (1931‒1989), wybitnego prozaika i dramatopisarza austriackiego, jest ciętą satyrą na ludzi sztuki, piętnującą ich kabotyństwo, megalomanię i oportunizm, oraz na ich snobistycznych wielbicieli. Autor tym sposobem rozliczył się nie tylko z Austrią, ale i z samym sobą. Bohaterowie powieści byli wzorowani na ówczesnych osobistościach artystycznego środowiska Wiednia. Jedna z nich rozpoznała siebie i wytoczyła Bernhardowi proces o zniesławienie, w wyniku którego sprzedaż książki została wstrzymana na jakiś czas.