Genealogien und Einbettungsstrategien feministischer Kritik im postsozialistischen Polen
Von der kommunistischen Gleichmacherei zur bürgerlichen Sphärentrennung? Nach 1989 wird die Geschlechterordnung in Polen zu einer Gretchenfrage. Die postsozialistische Identitätssuche zwischen Liberalisierung und Konservatismus, zwischen transnationaler Anbindung und erstarkendem Polentum bringt einen von inneren Widersprüchen geprägten feministischen Diskurs hervor. Nina Seiler zeigt anhand detailreicher Textanalysen zu Werken feministischer Polonistik der 1990er Jahre theoretische und soziopolitische Anknüpfungspunkte und Divergenzen auf. Der zunehmenden Spaltung der polnischen Gesellschaft wird mittels Konzepten von Intertextualität, Intonation und Ideologem nachgegangen.
Dr Nina Seiler – studiowała literaturoznawstwo slawistyczne oraz kultury
popularne w Zurychu i Krakowie. Podczas programu doktoranckiego Gender Studies
przez półtora roku prowadziła badania w Instytucie Badań Literackich PAN
(2015-2016). W 2017 r. obroniła doktorat na temat krytyki feministycznej w
polskim literaturoznawstwie lat 90. (opublikowany po niemiecku w 2018 r.). Po
doktoracie pracowała w ramach projektu badawczego na Uniwersytecie w Zurychu
nad książką Transgressive Humanism in Mid-Socialist Poland. Obecnie jest
adiunktką na Wydziale Sztuk Performatywnych i Filmu na Uniwersytecie Sztuk
Pięknych w Zurychu (ZHdK) oraz główną redaktorką czasopisma „FemInfo”
Szwajcarskiego Stowarzyszenia Feministycznej Nauki (FemWiss). Specyficzna
orientacja analizowanych monografii zachęciła mnie do sprawdzania tezy o
„transferze teorii” z Zachodu. Okazało się, że krytyka feministyczna w Polsce
czerpała inspirację i legitymizację z zachodnich podejść, ale równie ważną
rolę odegrały inspiracje zaczerpnięte z lokalnego materiału literackiego.
[...] Celem mojej książki jest analiza polskiej krytyki feministycznej lat 90.
jako wielorelacyjnego pola dyskursywnego. Za trzy główne wektory połączeń
intertekstualnych w obrębie mojego materiału badawczego przyjmuję zachodnie
teorie, polską historię literatury i kultury oraz kontekstualne umieszczanie
myśli feministycznej na tle procesów społecznych z lat polskiej transformacji.
Oprócz koncepcji intertekstualności, intonacji i ideologemu [...] staram się
oddać sprawiedliwość wielorakim odniesieniom badanych tekstów, ich
specyficznym strategiom argumentacji oraz kwestiom kontekstualizacji w
polskiej nauce i społeczeństwie lat 90. Dlatego też moja analiza jest
równocześnie poetologiczna i polityczna, a teksty naukowe rozumiem jako formy
intertekstualnego odwołania i intertekstualnej wypowiedzi. Fragment książki