Das im Jahr 1487 erschienene Werk galt zweieinhalb Jahrhunderte lang als erfolgreichstes "Handbuch für Hexenjäger". Die beiden Autoren, dominikanische Inquisitoren, haben in 48 Fällen selbst Urteil gesprochen und Hinrichtungen von vermuteten Hexen veranlasst.
Nach der klassischen Übersetzung
A collection of over two hundred questions that one may have never thought to ask.
Con la bolla «Summis desiderantes affectibus», promulgata il 5 dicembre 1484, papa Innocenzo VIII autorizza i domenicani Heinrich Kramer (Institor) e Jakob Sprenger a ricercare e quindi «punire, incarcerare, correggere» le persone resesi colpevoli di stregoneria. Nell'inverno del 1486-87 i due inquisitori danno alle stampe Il martello delle streghe (Malleus maleficarum) che spiega le ragioni teoriche e le procedure da adottare nella caccia alle streghe. Il successo è enorme (trentaquattro edizioni e oltre trentacinquemila copie stampate). «La massima delle eresie è non credere alla stregoneria» e gli autori, per onorare compiutamente il titolo dell'opera, demoliscono a colpi di maglio tutte le opinioni contrarie reinterpretando a loro beneficio i testi canonici e i brani biblici e scagliandosi contro le donne che si lasciano sedurre dal diavolo e con lui si accoppiano. Nell'opera le questioni sessuali vengono a costituire l'argomento centrale cosicché quello che avrebbe dovuto essere un trattato teologico si trasforma pian piano in un delirio sessuofobico. Il Malleus maleficarum, con la duplice autorizzazione del pontefice e dell'imperatore Massimiliano I d'Austria, consentì il massacro di un numero incredibile di donne.
Młot na Czarownice – jedno z ważniejszych dzieł na temat czarów i demonologii, napisane przez H. Kramera i J. Sprengera w 1487 r., w którym autorzy połączyli dawne wierzenia ludowe, związane z czarną magią, z kościelnym dogmatem herezji. Do tej pory dostępne było w j. polskim tłumaczenie z roku 1614 S. Ząbkowica, jedynie wybranych fragmentów i stanowi bardziej opracowanie, niż rzetelny przekład. Niniejszy tom II omawia zasady, którymi musi się kierować czarownik/ca przy rzucaniu zaklęć i używaniu magii. Mówi także o lekarstwach zapobiegających zaczarowaniu, o takich, które usuwają rzucony czar i uleczają dotkniętych czarostwem. Ponadto opisuje sposób przystępowania do grona czarowników i ślubowanie świętokradcze, sposoby działania i opisy przeraźliwych praktyk oraz przeszkody przeciw czarom. Tłumaczenia podjął się Jakub Zielonka, historyk, który skrupulatnie przetłumaczył oryginał i szczegółowo omówił temat, uzupełniając tekst o opracowania, ryciny oraz ponad 1000 przypisów.