Lisa Halliday Bücher

Es beginnt mit einer Eiswaffel, auf einer Bank im Central Park. Hals über Kopf stürzt sich Alice in eine Lovestory mit dem berühmten Schriftsteller Ezra Blazer. Sie ist 25, er in seinen Siebzigern. Ein erotisches, tragikomisches Kammerspiel – doch dann setzt eine ganz andere Erzählung ein. Amar, ein amerikanisch-irakischer Doktorand auf dem Weg nach Nahost, wird am Londoner Flughafen in Gewahrsam genommen. Und landet im Vakuum von Wartesälen und endlosen Verhören. Subtil verwebt Lisa Halliday die zwei so ungleichen Geschichten zu einem kühnen, provokanten Roman. Sie schreibt über die Machtgefälle, die unsere Welt durchziehen, zwischen Jung und Alt, Glück und Talent, dem Persönlichen und Politischen.

Photography in Japan 1853-1912 is a fascinating visual record of Japanese culture during its metamorphosis from a feudal society to a modern, industrial nation at a time when the art of photography was still in its infancy. The 350 rare and antique photos in this book, most of them published here for the first time, chronicle the introduction of photography in Japan and early Japanese photography. The images are more than just a history of photography in Japan; they are vital in helping to understand the dramatic changes that occurred in Japan during the mid-nineteenth century. These rare Japanese photographs—whether sensational or everyday, intimate or panoramic—document a nation about to abandon its traditional ways and enter the modern era. Taken between 1853 and 1912 by the most important Japanese and foreign photographers working in Japan, this is the first book to document the history of early photography in Japan a comprehensive and systematic way.

Adam Dumphy's early years in San Diego, Ca, included service in the Navy of WW II and a treasure hunt in Mexico in which he learned of the Beale. Undoubtedly the most genuine treasure in history, the Beale is verified by newspaper accounts, private letters, even his name on Pawnee Rock, Kansas. It has fascinated people of every age, trade and profession. It has spawned clubs, research from every profession and even support groups for the faint hearted. In the 1819 era T.J. Beale returned from New Mexico with treasure in silver, gold and jewels. He buried it near Buford, VA and left a box with three manuscripts to tell of its presence. Linguists, cryptographers and even the Navy's famous purple box have been unable to decipher all but one. With this Dumphy was able to concoct a lighthearted quest about a treasure hunt in the 40s with people and background of San Diego. The Beale remains as ever elusive but the characters do discover why Minneapolis Is Missing'.

An interrogation of art's ability to face unpleasant truths.

`Breathlessly fast-paced and cleverly unsettling' - Heat magazine

Oto skromny, krótki przewodnik, mający za zadanie ułatwić czytelnikowi poruszanie się po nowym polskim przekładzie „Ulissesa”, a zatem będący i jakby przypisem do niego. Po trosze naświetla czas i miejsce akcji, przedstawia autentycznych i fikcyjnych bohaterów, czasami wyjaśnia nieco tło historyczne albo polityczne, podsuwa najczęściej spotykane interpretacje poszczególnych wydarzeń czy całych epizodów, a nawet podejmuje analizę ich stylu. Zbiór tego typu komentarzy do jednej książki często określa się w krajach anglojęzycznych terminem „companion”, czyli towarzysz, i „Łódź Ulissesa” zupełnie świadomie takiego właśnie towarzysza trochę przypomina. Od klasycznego „companiona” odróżnia ją jednak to, że zawiera również dość obszerny przegląd najciekawszych potyczek translatorskich, jakie stoczył tłumacz w pracy nad przekładem, stanowi więc jednocześnie wybiórczy zapis przygód autora w drodze do jego tłumaczeniowej Itaki. Niektóre z tych jak gdyby diariuszowych zapisków mają charakter intymny, osobisty, inne – a jest ich zdecydowana większość – odsłaniają przekładową maszynerię, tłumaczą się z tłumaczenia lub pokazują meandryczną trasę, którą podążał autor ku co bardziej problematycznym albo malowniczym rozwiązaniom. Jeden z pierwszych życzliwych czytelników „Łodzi Ulissesa” nazwał ją szalupą ratunkową dla odbiorcy. Jeśli ta książka rzeczywiście spełnia taką rolę, to autor może jedynie wyrazić wdzięczność losowi, że nie okazała się nikomu niepotrzebna. Maciej Świerkocki