Joanna Papuzińska war eine polnische Prosaautorin, Dichterin und Verfasserin von Märchen und Gedichten für Kinder. Ihre Werke für Kinder waren sehr beliebt und zeichneten sich durch ein tiefes Verständnis der kindlichen Seele aus. Sie schrieb mit Gefühl und Fantasie und gewann damit die Herzen junger Leser. Ihre Arbeit hinterließ eine bleibende Spur in der polnischen Kinderliteratur.
Czytanie angielskiego tekstu ze zrozumieniem to nie lada sztuka! Dobrze mieć w�wczas pod ręką tłumaczenie polskie ? tak jak w tej książce. Lekturę ułatwia przejrzysty, akapitowy układ teks�w polskiego i angielskiego. W książce znajdują się dwa opowiadania Joanny Papuzińskiej. W opowiadaniu tytułowym Agnieszka pr�buje przekonać mamę, by pozwoliła jej adoptować małego kotka. By ją udobruchać, opowiada jej bajkę o kotku szukającym swojej mamusi.
Najnowsza książka Joanny Papuzińskiej z serii Wojny dorosłych historie dzieci. W PRL-u w paczkach makaronu przemycano zakazane przez władzę książki, drukowane na powielaczu, przekazywane z narażeniem życia kolejnym czytelnikom. Obowiązywała zasada PRZECZYTAJ NIE NISZCZ PRZEPISZ PODAJ DALEJ. W ten sposób wiadomości wędrowały z rąk do rąk ludzi, którzy sobie ufali. Tak też zaczyna się opowieść o drugim obiegu i walce o wolność Polski. Historia opowiedziana przez małego chłopca, który słucha opowieści rodziców i dziadków, tłumaczących mu, co się dzieje w ich zniewolonym kraju.
Książka umożliwia poznanie mechanizmów podejmowania decyzji na najwyższych szczeblach władzy.Corocznie spotkania przywódców najbardziej rozwiniętych państw świta wyznaczały rytm epoki, która rozpoczęła się podczas kryzysu energetycznego w latach siedemdziesiątych, a dziś na naszych oczach dożywa w cieniu kolejnego wielkiego kryzysu.
Prztyczek w nos, psikus i klops! W tych wierszach trybiki chodzą nie w tę stronę! Rym i żart! Rozumiesz? Masz fart! Trzeba taaakiej głowy na te dzikie pomysły. Przekrętałki, niedorzeczki, niedorymki, odpałeczki... Po prostu wierszyki dla normalnych dzieci, wszystkich, jak leci.
Modny notes w niewielkim wydaniu, wytłaczana okładka, zamykany na gumkę, z tyłu koperta. 160 stron. Produkt w linię.
W tej uroczej bajce poznacie Pucybutki. Któż to taki? Skąd się wzięły w domu Oleńki i Antosia? Antoś tłumaczy tacie: ...Spotkałem je na schodach pod drzwiami, jakieś takie były zziębnięte i zbiedniałe... No to je wpuściłem do domu. No i... Co było dalej, dowiecie się z książeczki.
Nasza planeta jest uśmiechnięta. Zaczarowana. I zupełnie magiczna! To właśnie tutaj mieszka Antek, który wreszcie zaczął się sam ubierać, pomagając sobie przy tym zaklęciami. Tu, w na pozór zwykłej szkole, pracuje druhna ciotunia, która czaruje, kiedy nikt nie patrzy. To z tutejszego planetarium można… wylecieć hen wysoko, w kosmos! Każdego dnia na naszej planecie dzieje się coś niesamowitego. I jak tu się nie uśmiechać?
Przesłanie tożsamościowe zapisane w tekstach literatury dziecięcej zawsze było w Polsce bardzo silnie eksponowane. Jest to jej rysem charakterystycznym, wielokrotnie podkreślanym przez badaczy takich jak Izabela Lewańska i inni. Podział na „swoje” i „obce” w niektórych okresach i tekstach był eksponowany tak silnie, że patrząc nań ze współczesnego punktu widzenia śmiało można powiedzieć, iż graniczył, a nawet wkraczał na obszar ksenofobii. Tak, ksenofobia była niewątpliwą cnotą swojego czasu. Obie te właściwości zresztą znajdują się na jakimś kontinuum, czego doświadczamy również w czasach nam współczesnych, przeżywając wątpliwości, jak zaszeregować poszczególne głosy w dyskusjach o historii czy dniu dzisiejszym. O tym, że kwalifikacja tych zjawisk zależy przede wszystkim od punktu widzenia, pouczają nas właśnie dzieje literatury Dwudziestolecia, historia jej oceny i recepcji, losów wydawniczych i czytelniczych. Niniejsza książka stanowi kilka wycieczek w te niezbadane obszary, wycieczek dość dowolnych, skupionych głównie wokół tematów takich jak m.in. poczucie tożsamości, symbolika przestrzeni i przyrody. Pewne rzeczy wyłamują się z zaplanowanych ram i tak na przykład czułam ogromny przymus, aby poprzedzić całość szkicem o Bajarzu polskim, ważnej księdze mego i, nie tylko mego, dzieciństwa, choć pochodzi on jeszcze z połowy XIX wieku i należy do innej epoki.