Zuzanna Ginczankas Werk besticht durch sprachliche Erhabenheit und poetische Kraft. Ihr 1936 erschienener Gedichtband „Von Zentauren“ machte sie zu einem Star der polnischen Literatur. Der Band enthält alle Gedichte aus „Von Zentauren“ sowie ausgewählte weitere Werke und spricht auch moderne Leser an.
This volume features the works of Zuzanna Ginczanka, a remarkable Polish-Ukrainian-Jewish poet whose visionary poetry emerged during the inter-war period. Her life and career were tragically interrupted by the Holocaust, making her contributions all the more poignant. This collection offers a rare glimpse into her artistic voice and the historical context of her experiences.
Energetic, formally audacious poems by a recently rediscovered Polish writer, shining examples of art as resistance. Zuzanna Ginczanka’s last poem, “Non omnis moriar..." (“Not all of me shall die”), written shortly before her execution by the Nazis in the last months of World War II, is one of the most famous and unsettling texts in modern East European literature: a fiercely ironic last will and testament that names the person who betrayed her to the occupying authorities as a Jew, it exposes the hypocrisy at the heart of Polish nationalist myths. Ginczanka’s linguistic exuberance and invention—reminiscent now of Marina Tsvetaeva, now of Marianne Moore or Mina Loy—are as exhilarating as the passionate fusion of the physical world and the world of ideas she advocated in her work. Firebird brings together many of Ginczanka’s uncollected poems and presents On Centaurs, her sole published book, in its entirety. This English-only edition does not include the poems in their original language.
Zuzanna Ginczanka – gwiazda warszawskiej cyganerii i ofiara hitlerowskiej
zbrodni, uważana za jedną z najzdolniejszych poetek dwudziestolecia
międzywojennego – powraca w wyborze pod redakcją Tadeusza Dąbrowskiego. W jej
utworach bezkompromisowość przenika się z sensualizmem, a niezwykła zmysłowość
z szeroko rozumianym doświadczeniem kultury. Witalizm łączy się z
katastrofizmem, egzystencjalnym niepokojem i obcością wynikającą z żydowskiego
pochodzenia.
Legenda przedwojennej cyganerii. Kresowianka, w 1935 roku przeniosła się do
stolicy za namową Juliana Tuwima, który dostrzegł w niej wybitny talent
poetycki. Przyjaźniła się ze skamandrytami, z Witoldem Gombrowiczem i
artystami skupionymi wokół redakcji nowo powstałego tygodnika satyrycznego
„Szpilki”. Zadebiutowała w prasie jako czternastolatka. Zginęła w wieku
dwudziestu siedmiu lat. Niniejsze wydanie to najpełniejszy jak dotąd zbiór
wierszy Zuzanny Ginczanki – zawiera wszystkie znane utwory poetki, w tym te
nigdy dotąd niepublikowane: odnaleziony rękopis poematu Pieśń nad Pieśniami
oraz wiersze z prasy. Edycja została wzbogacona o materiały ilustracyjne i
komentarze, pozwalające lepiej zrozumieć tło epoki i zanurzyć się w świat
Ginczanki, w rzeczywistość, w jakiej przyszło jej żyć i tworzyć. Zuzanna
Ginczanka za swojego krótkiego życia wydała jeden tylko niewielkich rozmiarów
tom poetycki. Stała się ofiarą Zagłady, zamordowana w młodym wieku w roku
1944. Jej swojego rodzaju testamentem jest wstrząsający wiersz Non omnis
moriar, nawiązujący do Horacego i – przede wszystkim – Słowackiego. Należy on
do najwybitniejszych utworów, jakie polscy poeci poświęcili Holokaustowi.
Pozostał po niej rozległy, wysoce wartościowy dorobek literacki z okresu
międzywojennego. Poezje jej, rozproszone w różnych miejscach, przede wszystkim
w prasie tego czasu, która chętnie je ogłaszała, przypominane są i wzbogacane
o nowe znaleziska w kolejnych edycjach. Jest poetką łączącą osobisty liryzm z
wątkami satyrycznymi i poczuciem humoru. Twórczość jej bliska jest poetyce
ukształtowanej przez skamandrytów. Każda publikowana w ostatnich
dziesięcioleciach księga jej wierszy zawiera utwory nowo odnalezione. Tak też
dzieje się tutaj. Tom przygotowała znakomita znawczyni i edytorka twórczości
Zuzanny Ginczanki, profesor Izolda Kiec.