Prawo do życia jest fundamentalnym prawem człowieka, które stanowi podstawę wszystkich innych praw. Dar życia jest misją, którą człowiek powinien wypełnić, co nadaje mu wartość osobową i transcendentne powołanie. Prawo do śmierci wydaje się sprzeczne z prawem do życia, ponieważ to pierwsze może podważać bezwarunkową ochronę życia. W medycynie, walka o życie jest nie tylko obowiązkiem lekarza, ale także wynika z przysięgi Hipokratesa. Pojawia się zatem pytanie, jak pogodzić obowiązek ratowania życia z żądaniem prawa do śmierci, co staje się istotne w kontekście rezygnacji z uporczywej terapii i eutanazji. Argument godnej śmierci jest często kwestionowany, a Barbara Chyrowicz zauważa, że mówienie o prawie do śmierci jest absurdalne, ponieważ śmierć jest nieuchronnością, a nie przywilejem. Ponadto, każde prawo powinno mieć równoważnik w postaci obowiązku, co rodzi pytanie o obowiązek kogoś do przyspieszenia śmierci. Nawet jeśli przyjąć, że obowiązek ten spoczywa na lekarzu, pojawia się kwestia, na jakiej podstawie miałby on działać. Prawo do śmierci, rozumiane jako uprawnienie do zadawania śmierci sobie lub innym, nie istnieje. W kontekście odpowiedzialności za życie, pytanie o prawo do godnej śmierci staje się szczególnie aktualne w obliczu postępu medycyny.
