Wojtak Maria Bücher

Książka zawiera charakterystykę różnorodnych zagadnień dotyczących stylu i języka polskiego dramatu. Autorka przedstawia podjętą problematykę z językoznawczego punktu widzenia, zmieniając perspektywy opisu. Ogólne ramy analiz i interpretacji stanowią zjawiska współtworzące komunikację literacką w jej wersji typowej dla dramatu. Zmiana perspektyw opisu odzwierciedlona w kompozycji książki pozwala jej nadać kształt zbliżony do monografii. Na uwagę zasługuje bogactwo materiałowe opracowania, w którym odnaleźć można refleksje dotyczące dramaturgii polskiej od epoki staropolskiej po wiek XX.

Książka jest zbiorem studiów, szkiców, artykułów i rozpraw już publikowanych (zob.: Nota wydawnicza). Zostały one jednak w zróżnicowanym stopniu przeredagowane, skrócone lub uzupełnione nie tylko o nowe wskazówki bibliograficzne. W zamierzeniu autorki ma to być prezentacja drogi badawczej, świadectwo poszukiwań problemów, pojęć, kategorii oraz metod opisu komunikatów prasowych. Dobierając suwerennie pojęcia, kategorie poznawcze, metody, ustalając zakresy badań, ich konteksty, proponując terminy, Autorka poszukuje własnego miejsca na prasowym (medialnym) polu badawczym.

Maria Wojtak proponuje nową interpretację ram poznawczych polskiej genologii postrzega ją jako otwartą przestrzeń badawczą, która jest formowana metodologicznie przez różne style myślowe. Porządkując tę przestrzeń, nie tylko docenia rozmaitość możliwych perspektyw i wielość propozycji badawczych, przekonuje także, że są one komplementarne. Nie ma potrzeby porównywania poszczególnych ujęć czy wartościowania funkcjonujących typologii [...]. Najważniejsze, by przyjmowane założenia teoretyczne (wraz z aparaturą pojęciową) i analityczne aplikacje tworzyły spójną całość oraz by pozwalały objąć naukową refleksją nieprzebrane bogactwo zjawisk komunikacyjnych. Taką właśnie postawę Autorka przedstawia w książce i taką od lat prezentuje, z podziwu godną konsekwencją trzymając się stopniowo wypracowywanego i wciąż doskonalonego instrumentarium badawczego. Nie narzuca innym swojego punktu widzenia, a jednak dzięki klarowności i nośności analitycznej przedstawianej przez siebie koncepcji (zawsze sprawdzanej na materiale, na tekstach występujących w różnych dziedzinach komunikacji) - niepostrzeżenie zyskuje całe rzesze nieformalnych uczniów i współpracowników. W ten sposób urzeczywistnia się idea zawarta w słowach genologia to styl myślowy. - z opinii wydawniczej dr hab. Anny Wojciechowskiej, prof. UZ