Chazarowie byli jednym z ważniejszych ludów tureckich w dziejach Europy, które
zdominowały rozległe południowo-wschodnie obszary Europy i zachodnie krańce
stepów Azji Środkowej między IV a XI wiekiem. Wyjątkowość Chazarów polegała na
tym, że ich elity arystokratyczne i wojskowe przeszły na judaizm, tworząc
największe pod względem terytorialnym państwo rządzone przez żydów w dziejach.
Byli ważnym sojusznikiem Cesarstwa Bizantyjskiego, blokując na kilka stuleci
ekspansję islamu na północ od Kaukazu. Dodatkowo osiągnęli też niebywały
kunszt w metalurgii, a ich elity wojskowe nosiły płytowe formy uzbrojenia
ochronnego, które w Europie Zachodniej zaczęły się pojawiać dopiero w XIV
wieku. Kaganat Chazarski położył fundamenty, na których później wyrosły
średniowieczna Rosja i współczesna Ukraina. W pracy omówiono wojskowość
Chazarów, organizację armii, uzbrojenie i fortyfikacje, a w tym wszystkim
pomogły liczne ilustracje i kolorowe plansze.
Autor prezentuje kierunki zmian postępowania ze skazanymi za przestępstwa
popełnione w związku z uzależnieniem, przedstawia ewolucję środków
zabezpieczających stosowanych wobec tego typu sprawców, ocenia trafność
przyjętych rozwiązań ustawowych. Pierwsze rozdziały poświęcone są analizie
procesu włączania osób i środowisk zmarginalizowanych w obszar regulacji prawa
karnego, jak również krystalizowania się pojęć niepoczytalności i
poczytalności ograniczonej. W dalszej części znalazły się rozważania dotyczące
kształtowania się systemu środków zabezpieczających na ziemiach polskich, a
także usystematyzowanie strategii prawnej reakcji na zjawiska nadużywania
alkoholu i innych środków odurzających. Wobec znikomej wiedzy na temat
faktycznego funkcjonowania tego typu środków autorowi zależało również na
ukazaniu funkcjonowania w praktyce normy art. 96 Kodeksu karnego, która do 1
lipca 2015 roku stanowiła podstawę szczególnego postępowania ze sprawcami
przestępstw popełnionych w związku z uzależnieniem. W książce zaprezentowano
przebieg badań przeprowadzonych w wybranych sądach rejonowych w latach
20142015, przedstawiono analizę i interpretację ich wyników, w szczególności w
zakresie praworządności, sprawności i efektywności wykonania środka
zabezpieczającego z art. 96 k.k. Rezultaty te pozwoliły na pozytywną ocenę tak
zaprojektowanej instytucji, ujawniły jednocześnie jej ograniczenia i realne
trudności organizacyjne. Badania zostały zilustrowane fragmentami z
przeanalizowanych akt sądowych. Najważniejszymi problemami, które się z tym
łączyły, były: zbieg władzy sądowej i medycznej przy sprawowaniu wymiaru
sprawiedliwości (z dominującą w praktyce pozycją biegłych), ochrona praw osób
izolowanych i możliwości ograniczania stosowania kar izolacyjnych przy
jednoczesnym dostosowywaniu reakcji karnej do etiologii konkretnego czynu
przestępczego. Osobny rozdział został poświęcony nowelizacji Kodeksu karnego,
która weszła w życie 1 lipca 2015 roku, ze szczególnym uwzględnieniem środków
zabezpieczających. Podsumowanie zawiera wnioski na temat kierunku zmian
postępowania ze skazanymi za przestępstwa popełnione w związku z uzależnieniem
oraz ocenę trafności przyjętych rozwiązań ustawowych.