Korytarz łódzkiego sądu. Przed procesem o stalking do Katarzyny Dacyszyn
podchodzi Robert W. i oblewa ją kwasem siarkowym. To historia, którą w 2016
roku zajmowały się wszystkie polskie media. Kobieta z blizną to opowieść o
tym, jak nieprzewidywalne bywa życie. Opowieść o zmaganiach zawodowych i
wytrwałości w dążeniu do realizacji marzeń, odnajdywaniu w sobie siły do
mierzenia się z najbrutalniejszymi okolicznościami. Projektantka odnosząca
sukcesy w świecie mody, pełna energii, marzeń i planów na przyszłość, wskutek
ataku stalkera doznaje rozległych i głębokich oparzeń ciała. W jednej chwili
wszystko, na co ciężko pracowała, obraca się wniwecz. Teraz zmuszona jest
walczyć o życie. Musi uporać się z targającymi nią emocjami i obawami przed
przyszłością. Zaakceptować swoje oszpecone ciało. Znaleźć energię na walkę o
sprawiedliwość i walkę, by stać się na powrót silną. Być może silniejszą niż
kiedykolwiek wcześniej.
Zgodnie z definicją gatunkową, baśń uruchamia – zarówno po stronie autora
(czyli, na ogół, pewnej ludzkiej zbiorowości), jak i odbiorcy – wielorakie
pokłady świadomości, w tym magiczne i archetypiczne. Nie wchodząc zbytnio w
zawiłości genologiczne, warto jednak odnotować irracjonalizm rządzący baśnią –
dlaczego zatem Danilewska wybrała właśnie baśń, skoro jej książka jest z
założenia naukowa? Rozwikłanie tej zagadki to drugi wielki temat książki,
skrywający się w koncepcji „myślenia wielorakiego” (Gardner), „myślenia
integralnego” (Wilber), „myślenia ironicznego” (Egan), wreszcie – „myślenia
refleksyjnego” (Kegan), oznaczającego zerwanie z dotychczasowym, racjonalnym
oglądem świata na rzecz oglądu transparentnego, pozwalającego ujmować
rzeczywistość z wielu stron jednocześnie; wyklucza to monopol na prawdę
którejkolwiek z filozofii i uprawomocnia ambiwalentny obraz świata –
Danilewska, zwolenniczka nowego modelu rzeczywistości, dopuszcza zatem do
głosu argumenty racjonalne na równi z irracjonalnymi, nawet jeśli zdają się
pozornie wykluczać. Myślenie integracyjne zdaje się w podjętej tematyce
szczególnie potrzebne, Danilewska pokazuje bowiem dwie rzeczy: 1. mimo upływu
czasu i zmiany epok hasła o rywalizacji i „nowym, wspaniałym świecie”
pozostają bez zmian; 2. cechuje nas coraz większy pęd ku doskonałości i coraz
większy nacisk na rywalizację, bez oglądania się na jej, ewentualne,
destrukcyjne skutki – owa niefrasobliwość staje się jedną z cech
charakterystycznych naszego społeczeństwa, występującą w połączeniu z niemal
sarmacka lekkomyślnością pt. „jakoś to będzie”. Nie będzie – przekonuje nas
Autorka – samo „nic się nie będzie”, stąd potrzeba zrywania zasłon i
ukazywania brutalnych mechanizmów rządzących rywalizacją. By zyskać na
wiarygodności, drugą część książki wypełniają opowieści bezpośrednio
zainteresowanych, czyli uczniów, poddanych i poddawanych nieustającej presji
konkurencji i konieczności „bycia najlepszym”.
