Im postrevolutionären Portugal fokussiert sich Clara Pinto Correia weniger auf historische und politische Themen, sondern vielmehr auf die emotionalen und psychologischen Aspekte ihrer Figuren. In ihrem Werk werden die Lebensgeschichten und Gefühle verschiedener Frauen miteinander verwoben. Ähnlich wie beim Handarbeiten, wo viele kleine Fäden zu einem großen Motiv werden, fügt die Autorin ihre Frauenfiguren zu einem einzigen weiblichen Abbild des Lebens in Portugal zusammen. Jede Frau ist mehr oder weniger eng mit der Ich-Erzählerin verbunden, die nach dem Ende ihrer Beziehung in eine Lebenskrise gerät und Trost bei ihren Freundinnen sucht. Diese Verbindungen beruhen auf dem gemeinsamen Frausein und einem tiefen gegenseitigen Verständnis. Correia thematisiert, dass die Liebe unter Frauen das Leben erhellen kann, aber auch stürmisch sein kann, wenn es an Erfahrung fehlt. Das Buch ist eine Hommage an die Freundschaft und Loyalität unter Frauen und bietet einen lebendigen Einblick in den portugiesischen Alltag. Der Erzählstil ist ausladend und farbenfroh, doch die Vielzahl an Namen und Geschichten kann für die Leserin verwirrend sein. Dieses Verwirrspiel hat jedoch System: Viele kleine Erzählungen fügen sich zu einem einzigen Roman. Die Originalität der Erzählung ist beeindruckend.
Maartje de Kort Bücher




Gesprekken met vrouwelijke terroristen, die actief zijn of waren in onder meer de ETA, de IRA, de RAF en de Intifada.
In 1925 is Ilhéus, een kustplaatsje in de weelderige Braziliaanse deelstaat Bahia, de wereldhoofdstad van de cacao. In deze door mannen gedomineerde samenleving geldt al sinds jaar en dag het recht van de sterkste. Alles draait er om macht en geld. Daar komt verandering in als de verleidelijke Gabriela in het stadje verschijnt. Nacib de Arabier, de uitbater van een plaatselijk café, heeft zojuist zijn vaste kok verloren. Hij is ten einde raad en neemt uit pure wanhoop een stoffige, vervuilde jonge vrouw in dienst die net in Ilhéus is aangekomen. Na een bad blijkt de vrouw niet alleen beeldschoon, maar ook een fantastische kok. Al snel zit het café elke dag vol liefhebbers van de hemelse gerechten van Gabriela. Jorge Amado s vlijmscherpe satire op de machocultuur in het Brazilië van de `kolonels (rijke grootgrondbezitters) groeide uit tot een van de grootste klassiekers uit Latijns-Amerika. Maar vooral is het een onweerstaanbare ode aan de schoonheid en kracht van de vrouw. Jorge Amado (1912-2001) wordt beschouwd als de invloedrijkste Braziliaanse schrijver. Hij werd vooral bekend door zijn romans Dona Flor en haar twee echtgenoten (1966) en Gabriela (1958) Maartje de Kort (1963) vertaalde eerder onder meer werk van José Saramago en J. Rentes de Carvalho.