Afazja polska

Mehr zum Buch

Afazja polska jest pr�bą zmierzenia się z nieopowiedzianą lub słabo znaną historią XX wieku. Przez przeszło cztery dekady PRL-u kształtowana była fałszywa i niepełna wizja polskiej rzeczywistości, spreparowana tak, by służyła interesom innych. Polska po komunizmie przypomina człowieka, kt�ry w wyniku ciężkiej choroby lub traumatycznych doświadczeń utracił zdolność m�wienia, zamknął się w sobie i nie potrafi uwolnić się od tragicznych wspomnień. W cyklu, kt�ry otwiera ta książka, Przemysław Dakowicz pr�buje opowiedzieć dzieje polskiej afazji — poczynając od roku 1939. Reflektorem punktowym oświetla czyny i motywacje, wskazuje sceny symboliczne, rekonstruuje fakty mające wpływ na nasze postrzeganie historii i rozumienie kultury. Zależy mu na tym, by zbliżyć się do odpowiedzi na pytanie, jacy dziś jesteśmy i co sprawiło, że właśnie tacy się staliśmy. W tej wielowymiarowej opowieści przeszłość rozmawia ze wsp�łczesnością, a umarłym na moment zostaje przywr�cone istnienie. Czytelnik ogląda z bliska ostatnie chwile życia Stanisława Ignacego Witkiewicza, J�zefa Czechowicza i Stefana Starzyńskiego, wędruje ulicami oblężonej Warszawy, bombardowanego Lublina, zagarniętych przez Sowiet�w miast Lw�w i Sokal, obserwuje kolumnę rządowych samochod�w przekraczających granicę polsko-rumuńską na Czeremoszu i wraz z krakowskimi profesorami uczestniczy w karnym apelu w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen. Na obrazy sprzed kilkudziesięciu lat nakładają się tu sceny wsp�łczesne — pogrzeb Wojciecha Jaruzelskiego i ekshumacje w powązkowskiej kwaterze „Ł”. Pamięć historyczna odzyskuje utraconą ciągłość, wypełnia się, pogłębia i - zaczyna m�wić.