Uganda. Jak się masz, muzungu?

'Michał Kruszona dzielił ze mną trudy i radości podr�ży po Ugandzie. Obserwowałem go czasami wieczorami, kiedy pochylony nad notesem wielkości szkolnego zeszytu, często popijając przy tym ugandyjską Waragi i zaciągając się dymem lokalnych papieros�w Sportsmen, robił swoje ? jak m�wił ? notatki do książki. Skupiony, w cieniu r�wnikowego słońca, pośr�d odgłos�w przyrody, przypominał mi dziewiętnastowiecznego pisarza. Zajrzałem przez ramię do jego notatnika, nosił go zawsze ze sobą. Wśr�d dziwnych znak�w, liter i wyraz�w dojrzałem narysowanego węża pełzającego pod ł�żkiem w naszej drewnianej budzie nad Jeziorem Wiktorii. Nad jeziorem Bunyonyi zaklął siarczyście i głośno, kiedy hałasująca gdzieś w oddali kosiarka do trawy (!) widocznie zakł�cała jego skupienie, nie pozwalając mu dalej pracować. Potrafił jednak notować w zatłoczonym matatu, w starej, rozpadającej się taks�wce i wieczorem na byle jakim ł�żku. Efektem tej pracy jest opis przyg�d, wrażeń i emocji, jakie towarzyszyły nam w podr�żach do Ugandy, gdzie obaj zostawiliśmy trochę serca. Było to nieuniknione, bo Afryka naprawdę kradnie serca. Michał Kruszona w swoim pisaniu wychodzi daleko poza parki narodowe, afrykańską biedę i inne stereotypy, opisując Ugandę bez biura podr�ży.' Robert Swornowski