Gdzieś tam w szczęśliwym miejscu

Zerkam niespokojnie na widownię.Czy znajdę dość sił, by opowiedzieć ludziom o moim synu? Jeremy był dobrym, wrażliwym chłopcem, kochałam go tak, jak potrafią tylko matki. Mam poczucie winy, bo daleko mi do ideału.Za długo tkwiłam w związku z jego ojcem-katem, kt�ry terroryzował mnie przez lata. Nie zawsze ogarniałam rzeczywistość, czasami przytłaczała mnie proza życia. Nie było mi łatwo pracować na dwa etaty, opiekować się chorą matką, kt�ra przestała być sobą, i znosić zmienne nastroje nastoletniej c�rki. B�l po stracie syna nigdy nie zelżeje, ale wciąż mam dla kogo żyć.Co cię nie zabije, to cię wzmocni M�j syn umarł 1 stycznia 1995 roku. Minęło dwadzieścia lat, a ja stoję przed grupą obcych ludzi, by im o nim opowiedzieć. Głęboki wdech. Zaczynajmy.