Urszula Czartoryska Bücher
Urszula Czartoryska war eine polnische Kunsthistorikerin, die sich hauptsächlich mit Fotografie und zeitgenössischer Kunst beschäftigte. Nach ihrem Studium der Kunstgeschichte widmete sie sich der Publizistik und Kritik. Später hielt sie Vorträge zur Geschichte der Fotografie und organisierte internationale Ausstellungen, womit sie einen bedeutenden Beitrag auf diesem Gebiet leistete. Czartoryska leitete auch die Abteilung für Fotografie und visuelle Techniken am Museum für Kunst in Łódź, wo sie maßgeblich an der Entwicklung und Präsentation dieses Mediums beteiligt war.
Kazimierz Mikulski był artystą wszechstronnym. Uprawiał malarstwo i rysunek (również collage i ilustrację książkową), ale był też związany z teatrem jako aktor, autor utworów scenicznych, reżyser i scenograf. Debiutował w 1945 r. na I wystawie Grupy Młodych Plastyków w Zakopanem, a następnie wziął udział w kolejnej jej prezentacji – w październiku 1946 r. w krakowskim Pałacu Sztuki. Z tym środowiskiem, czołówką krakowskich artystów – Tadeuszem Brzozowskim, Marią Jaremą, Tadeuszem Kantorem, Jadwigą Maziarską, Jerzym Nowosielskim, Jerzym Skarżyńskim, Bogusławem Szwaczem i Erną Rosenstein był związany później przez całe swoje życie. W 1957 r. utworzyli oni wspomnianą Grupę Krakowską, dominującą przez długie lata w polskim życiu artystycznym. Było to jedno z najważniejszych zjawisk w sztuce polskiej drugiej połowy XX w.
Wznowione po niemal czterdziestu latach Przygody plastyczne fotografii były w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych książką kultową. Opowiadają i analizują dzieje przemian w sztuce pod naporem fotografii, którą zafascynowana była sztuka awangardowa.Wtargnięcie w krąg twórczości artystycznej zarówno fotografii dokumentalnej, jak i praktyki amatorskiej, ale także otwarcie nowych perspektyw dla wyobraźni i marzeń, rozciągających się między fotomontażem a fotografią naukową, nie mówiąc już o wszechobecności zdjęć w życiu codziennym, zmusiły sztukę do nowego zdefiniowania swoich społecznych ról. Czartoryska kreśli w swej książce kartografię terytoriów fotograficznych, które najsilniej inspirowały sztukę i najintensywniej oddziaływały na wyobraźnię artystów, skupia się na najcelniejszych zdjęciach i najwybitniejszych fotografach, pisze o fotografii jako o "mowie ludzkiej".