Tybetańska księga umarłych to święty tekst buddyjski o etapach umierania, a Księga pieszycka Adama Lizakowskiego to rozmyślanie nad ludzkimi losami na Dolnym Śląsku, gdzie krzyżują się różne biografie naznaczone historią. Poeta z pietyzmem pochyla się nad życiem osób, które wydają się całkiem zwyczajne, przypominając o ich codziennych sprawach. Czasem jego pasja polemiczna dominuje, ponieważ Pieszyce to dla niego najważniejsze miejsce na ziemi. W Górach Sowich znajduje się miasteczko Pieszyce z pałacem, ale w jego wierszach nie ma o nim ani słowa. Lizakowski prowadzi nas przez senne uliczki zaniedbanych domów ku grobom i ławeczkom cmentarza, odkrywając historie tych, którzy tu leżą. Poeta, który wrócił do Pieszyc z szerokiego świata, jest synem osadnika wojskowego i górnikiem z kopalni Knurów. Jako działacz polonijny w San Francisco i Chicago oraz tłumacz, dzieli się swoim obrzędem, mówiąc prostym językiem o znajomych, nauczycielach i przypadkowych przechodniach. W jego twórczości, mimo wielu odniesień do zmarłych, wciąż tętni życie i wieczna odnowa. Adam Lizakowski, poeta, krytyk literacki i tłumacz, wydał ponad tuzin tomików poetyckich i organizował liczne wydarzenia literackie, promując kulturę polską za granicą.
