Pomysł na konkurs zrodził się z przekonania o wyjątkowej roli dramatopisarzy, którzy potrafią identyfikować i rozwiązywać ukryte konflikty. Niestety, pozycja polskich autorów teatralnych jest rażąco niska w porównaniu z ich potencjałem artystycznym. Dramaturdzy nie są traktowani jako pełnoprawni partnerzy przez wydawców i reżyserów, którzy często sięgają po klasykę, ignorując nowe utwory. Utrwalone stereotypy dotyczące dramatu jako literatury, która zyskuje wartość dopiero na scenie, dodatkowo pogarszają sytuację współczesnych autorów. W teatrze postdramatycznym pisarze zostają zredukowani do roli adaptatorów, a ich szanse na publikację i inscenizację są minimalne. W ostatnich latach niewiele współczesnych dramatów doczekało się premier, co rodzi wątpliwości co do możliwości oceny ich wartości przez krytyków. Klasyfikacja gatunkowa literatury teatralnej stała się problematyczna, zacierając granice między pisarzami a innymi twórcami. Aby przywrócić autorom ich miejsce w teatrze, konieczne jest stworzenie warunków do pracy nad oryginalnymi tekstami oraz wsparcie finansowe dla teatrów realizujących nowe sztuki. Taki jest cel DRAMATOPISANIA, które już przynosi wyrafinowane, istotne utwory. Tylko dzięki ich publikacji i interpretacji polska kultura dramatyczna ma szansę na odrodzenie.
