W widłach Wisły i Sanu rozciągała się niegdyś prastara puszcza, której sercem była ziemia mielecko-kolbuszowska. Dziś na zachód od Wisłoki dominują tereny rolnicze, podczas gdy na wschodzie znajdują się rozległe lasy. Puszcza Sandomierska, choć mniejsza niż kiedyś, pozostaje jednym z największych kompleksów leśnych w Polsce. Majestatyczne bory sosnowe, dębowiny, buczyny, malownicze rzeki oraz tajemnicze bagna tworzą cenny ekosystem, będący ostoją dzikich zwierząt, w tym łosi, drapieżników i niemal dwustu gatunków ptaków. W krajobrazie kulturowym wyróżniają się zamki, pałace i dwory, a wśród nich najcenniejsze w Rzemieniu, Przecławiu, Weryni i Niwiskach. Znajdziemy tu także XVII-wieczne kościoły w Cmolasie, Porębach Dymarskich i Gawłuszowicach oraz sanktuaria z cudownymi obrazami, jak te w Ostrowach Tuszowskich czy Padwi Narodowej. Ślady wielokulturowości regionu widoczne są na cmentarzach ewangelickich w Czerminie i Sarnowie, gdzie spoczywają józefińscy osadnicy niemieccy. Jednak solą tej ziemi są Lasowiacy – lud wytrwały, zaradny i pracowity, z bogatym folklorem, obrzędowością i tradycjami, które są pilnie strzeżone w ich sercach i duszach.
