Monografia dotyczy rozwoju pojęcia czasu w myśleniu dziecka oraz jego wyrażania w języku. Opracowana na podstawie rozprawy doktorskiej, ma na celu opis rozwoju wyrażeń czasowych w wypowiedziach dzieci, koncentrując się na częściach mowy i frazach pełniących funkcję okoliczników czasu. Okoliczniki te są najczęściej występującym rodzajem w języku dziecka i stanowią interesujący temat badawczy. W książce określono je mianem modyfikatorów temporalnych. Motywacją do podjęcia tej problematyki jest potrzeba zbadania dystrybucji tych określeń u dzieci polskojęzycznych w różnym wieku. Przyswajanie rzeczowników i czasowników jest dobrze opracowane w literaturze, natomiast informacje o innych częściach mowy są ograniczone. Zazwyczaj pojawiają się jedynie w krótkich paragrafach w monografiach dotyczących innych tematów. O językowych środkach wyrażania czasu wspomina się głównie w kontekście rozwoju poznawczego dzieci, związanym z konstruowaniem systemu temporalnego. Opracowania te często koncentrują się na kategoriach morfologicznych, takich jak czas gramatyczny czy aspekt.
