Cecylia Plater-Zyberk (18531920) wyprzedziła swoją epokę. Nigdy nie wyszła za mąż, co w swoich wspomnieniach skwitowała słowami: miałam kilku konkurentów, od których sama Opatrzność mnie uwolniła. Od najmłodszych lat kierowała swoją uwagę w stronę działalności na rzecz oświaty, społeczeństwa. Chciała kształcić kobiety i wypełniać braki w ich edukacji, także po to, by były w stanie budować wartościowe rodziny jako żony i matki. Zwykło się ją uważać za przedstawicielkę tzw. katolicyzmu otwartego i prekursorkę ruchów inteligencji katolickiej. XIII tom serii Biblioteka Katedry Biografistyki Pedagogicznej poświęcony jest jednemu z aspektów działalności Cecylii Plater-Zyberkówny wychowaniu młodzieży. Autorka książki, Hanna Koksa, odtwarza poglądy Cecylii Zyberkówny, analizując biografię działaczki i jej spuściznę literacką. W procesie wychowania młodego człowieka niezmiernie ważne okazują się autorytety jego rodziny oraz wychowawców będących dla niego wzorem do naśladowania. Wspomniany proces wychowawczy Zyberkówna osadza na solidnym fundamencie zasad religii katolickiej, wyznaczającej życiowe cele, uczącej sumienności, prawdomówności oraz wytrwałości w pracy nad sobą.
Hanna Koksa Bücher


Pamiętnik poety jest zbiorem radiowych gawęd, opowieści, które na łamach Radia Wolna Europa Kazimierz Wierzyński roztaczał przed słuchaczami. W niewielkich objętościowo, liczących trzy do czterech stron maszynopisu gawędach nadawanych z Nowego Jorku do kraju pisarz wspominał okres od 1907 roku, kiedy będąc uczniem Gimnazjum w Stryju napisał swój pierwszy w życiu wiersz do września 1939 roku, gdy wyjechał z Polski. Własna twórczość poetycka stanowiąc osnowę całego tomu była dobrym pretekstem do rozległych asocjacji i dygresji. Skojarzenia te, rzecz jasna, szły w różnych kierunkach, jednak najwięcej odwołań znajdziemy do biografii poety. Pamiętnik poety przynosi wiele nieznanych dotychczas szczegółów o wczesnej młodości Wierzyńskiego, o jego pracy w organizacjach samokształceniowych i niepodległościowych, o studiach na uniwersytetach w Krakowie i we Wiedniu, o jego burzliwych losach podczas I wojny światowej i wojny polsko-radzieckiej w 1919-1920 r., o debiucie literackim, o wspólnych ze Skamandrytami występach w kawiarni literackiej Pod Picadorem i o późniejszych sukcesach literackich uwieńczonych wyborem do Polskiej Akademii Literatury. Miejsce szczególne we wspomnieniach autora Wiosny i wina zajmują opisy poetyckich podróży po Polsce i po Europie, Stanach Zjednoczonych i Meksyku. Duża część pogadanek ma charakter monograficzny, kreśli w nich Wierzyński portrety swych przyjaciół.