Dorogusz-Doroszkiewicz Antoni Bücher

Antoni Dorogusz-Doroszkiewicz - rocznik 1950. Kresowiak. Autor powieści „Niezawiniony los. Działo się na Kresach w latach wojny”, a także bajek dla dzieci: „5 bajek na dobranoc” oraz „Królestwo za Margerytkę”. Proponuję czytelnikom podróż w przeszłość – do czasów, gdy podczas II wojny światowej wschodnie rubieże Polski znalazły się pod sowiecką okupacją, która „zadomowiła się” tam i po wojnie. Sięgając do wspomnień świadków, spoglądam na ten okres z perspektywy codziennego życia ludzi, którzy znaleźli się w sytuacji dla nich zupełnie nowej, przekraczającej wszystkie, nawet najczarniejsze przewidywania. Nie ma tu wielkiej polityki, są za to małe sprawy dnia codziennego, który uległ zasadniczemu przeoraniu.

Dwie nowe baśnie pióra Antoniego Dorogusza-Doroszkiewicza. Tym razem zabiera nas do fantastycznego marchewkowego królestwa, w którym sędziwy król zapragnął poznać tajemnicę zaginięcia żony wiele lat wcześniej. Nagrodą ma być królestwo. Zadania tego podejmuje się niepozorny młodzieniec Bazylikus. Druga baśń ukazuje, że nawet jeśli mieszkamy na różnych kontynentach, możemy zrobić wiele dla siebie. Antoni Dorogusz-Doroszkiewicz urodził się na Kresach 70 lat temu. Jest więc tzw. repatriantem. Zadebiutował książką dla dzieci 5 bajek na dobranoc. Z zawodu pedagog. Ponad 20 lat na emeryturze. Interesuje się historią, zwłaszcza Polski. A nade wszystko dziejami Kresów Wschodnich. W związku z tym jego ulubionymi pisarzami są ci, którzy pochodzili stamtąd i o Kresach pisali: Józef Mackiewicz, Sergiusz Piasecki, Florian Czarnyszewicz czy Antoni Kieniewicz. W pewnym sensie również Antoni Ferdynand Ossendowski. W Manufakturze Słów w tym roku wydał opowieść o losach Polaków na Kresach podczas II wojny światowej „Niezawiniony los”. Zamiar wydania kolejnej bajki dla dzieci tą książką spełnił się.

Jeżeli chcecie odpocząć na jakiś czas od czarów i magii, sięgnijcie po „5 BAJEK NA DOBRANOC”. Ich bohaterowie mierzą się z rzeczywistymi problemami, stworzonymi przez siebie lub przez innych – nieraz im nieżyczliwych. W pokonywaniu owych przeciwności nie pomagają im jakieś „tajemne siły”, lecz własne, prawdziwe charaktery, a także np. przyjaźń czy też dobroć człowieka. A zatem: – Wilczek wytrwale poszukuje swojej mamy, doświadczając niebezpieczeństw, – Nietoperzyk Gacuś Wielkie Ucho wikła się w poważne tarapaty przez swoją nadmierną ciekawość, – Zajączek Szaraczek, z własnej woli, lecz nieproszony poświęca się dla dobra ogółu, wykazując niezwykłą odwagę, – Bocian, dzięki uporowi i pomocy człowieka, osiąga ważny dla siebie cel życiowy, – Kaczorek Taś, nieposłuszny marzyciel, niby spełnia swoje marzenie, jednak nie ono okazuje się najważniejsze.