Wrońska-Bukalska Elżbieta Bücher

Czerwona Księga, wydana po raz pierwszy na świecie, wiele lat po powstaniu i przyjęta z uznaniem w roku 2009, obejmuje rdzeń późniejszych prac Carla G. Junga. Tutaj rozwinął on swe główne teorie archetypów, nieświadomości zbiorowej i procesu indywidualizacji, które miały przekształcić psychoterapię z leczenia chorych w środek wyższego rozwoju osobowości. Dzieło jednego z prawdziwych wizjonerów współczesnej historii, Czerwona Księga, stanowi osobliwą pracę, wymykającą się klasyfikacji. Jako badanie tego, co to znaczy być człowiekiem, wykracza poza historię psychoanalizy i podkreśla pozycję Junga wśród rewolucyjnych myślicieli, takich jak Marks, Orwell i oczywiście Freud. Najbardziej znacząca nieopublikowana praca w historii psychologii! Kiedy Carl Gustav Jung podjął szerokie badanie samego siebie, które nazwał konfrontacją z nieświadomością, jego sercem była Czerwona Księga, wielki tom, który stworzył w latach 1914 1930. Rozwinął w tym dziele swe główne teorie archetypów, nieświadomości zbiorowej i procesu indywidualizacji które przekształciły psychoterapię z praktyki zajmującej się leczeniem chorych w środek wyższego rozwoju osobowości. Faktycznie lektura Czerwonej Księgi jest jak zwiedzanie nieznanego miejsca kultu. Aby zrozumieć tekst Junga poznać i posłuchać tworów jego nieświadomości trzeba samotności, ciszy, skupionego wysiłku. Jung odkrywa na nowo swoją duszę, wyobcowaną, podczas gdy służył duchowi czasu. Podejmuje szereg przygód i poznaje między innymi Eliasza, Salome, węża i Diabła. Praktykując aktywną wyobraźnię, Jung wywołuje postacie, z którymi się kontaktował i rozmawiał. Uważał, że sny stanowią gorszy wyraz treści nieświadomości, ponieważ we śnie istnieje mniejsze napięcie. Czerwona Księga wiernie rejestruje wizje, które Jung prywatnie zapisywał w swoich Czarnych Książkach, dodając komentarze i malując to, co widział w swych snach na jawie, aby zachęcić czytelników do zrozumienia psychologicznej natury symbolizmu i wezwać ich do nowego sposobu wejrzenia we własne dusze. Czym jest to, co czynię? pyta Jung samego siebie na początku swego najtrudniejszego eksperymentu. Odpowiada mu głos. To jest sztuka. Podczas Pierwszej Wojny Światowej Carl Jung podjął szerokie badanie samego siebie, które nazwał konfrontacją z nieświadomością. Jego sercem była Czerwona Księga, wielki, iluminowany tom, który stworzył w latach 1914 1930, w którym zawarł rdzeń swych późniejszych teorii. Książka stanowi niezwykłe połączenie kaligrafii i sztuki, iluminowany manuskrypt, który wytrzymuje porównanie z Księgą z Kells i z dziełami Williama Blake'a. Ale chociaż Jung uważał Czerwoną Księgę za swoje najważniejsze dzieło, widziała ją zaledwie garstka ludzi. W końcu, prawie 80 lat po jej powstaniu, stała się dostępna w postaci faksymile, opracowanego przez badacza myśli Junga - Sonu Shamdasani. Wersja, którą publikujemy opracowana i opatrzona przypisami przez Shamdasaniego to tzw. Reader's Edition poza kilkoma czarno-białymi mandalami nie zawiera ilustracji

Była zimowa noc. Przybywszy na wzgórze, znaleźliśmy się na rozelgłym placu słabo rozświetlonym latarniami, na którym zbiegało sięwiele ulic. Wokół pracu rozpościerały się promieniście dzielnice miasta. Posrodku placu znajdował się okrągły staw, a w nim - w samym środku - wysepka. Podczas gdy wszystko tonęło w strugach deszczu, pogrążone w tumanach mgły i dymu, gdy wokół była słabo rozświetlona noc - wysepka lśniła w blasku słońca. Rosło na niej samotne drzewo - magnolia obsypana różowym kwieciem. - Autor

Problematyka opracowania trafnie wypełnia lukę publikacyjną na rynku wydawniczym, bowiem w sposób kompleksowy pokazuje zagadnienia i związki polityki pieniężnej oraz zrównoważonego rozwoju. To, co wyróżnia monografię na tle zbliżonych opracowań, to wyeksponowanie kontekstu obligacji w badaniach Recenzowane opracowanie ma wiele zalet, które wynikają m. in. z jego interdyscyplinarności, spojrzenia na problemy w sposób globalny i kompleksowy. Jak uprzednio wskazywano, ta kompleksowość podejścia czyni monografię atrakcyjną dla szerokiego kręgu odbiorców (czytelników), począwszy od naukowców, doktorantów i studentów zainteresowanych zarządzaniem (w tym finansami) z perspektywy realizowanych studiów, pogłębiania teorii oraz prowadzonych badań naukowych czy tematyki realizowanych/odbywanych zajęć, po praktyków mających do czynienia z polityką pieniężną i rozwojem zrównoważonym w ramach pracy zawodowej. Do grupy odbiorców można zaliczyć także te osoby, które chcą pozyskać lub pogłębić swoją wiedzę na temat polityki pieniężnej, bowiem monografia szczegółowo wyjaśnia i porządkuje podstawowe definicje i teorie z tego obszaru wiedzy. Z recenzji prof. dr hab. Magdaleny Zioło Uniwersytet Szczeciński

Sformułowane przez autorki cele badawcze uważam za w pełni zasadne i zarówno merytorycznie, jak również metodologicznie uzasadnione. Hipotezy badawcze (może nie implicite) zostały również właściwie sformułowane i są one istotne z punktu widzenia wkładu w rozwój w dyscypliny ekonomia i finanse. Dobór metod badawczych jest właściwy i uzasadniony merytorycznie oraz metodologicznie. Recenzowana monografia jest dziełem znakomitym. Sądzę, że praca będzie znakomitą lekturą zarówno dla naukowców zajmujących się finansami przedsiębiorstw, praktyków – finansistów i księgowych, jak również dla zaawansowanych w finansach studentów, dziennikarzy gospodarczych, a nawet polityków gospodarczych. Z recenzji prof. dr. hab. Sławomira Ireneusza Bukowskiego

Publikowane w niniejszym tomie listy zostały wybrane z trzytomowego listów Carla Gustava Junga opublikowanego przez Anielę Jaffe we współpracy z Gerhardem Adlerem. W sumie zachowało się około 1600 listów, z czego jedną czwartą (objętości tekstu) publikujemy w niniejszym wyborze polskim. Listy sprzed 1930 roku opublikowane zostały przede wszystkim dzięki łaskawej zgodzie adresatów lub ich spadkobierców, którzy w odpowiedzi na prośbę rodziny Junga nadesłali kopie zachowanej korespondencji.

W obszernym dziele Carla Gustava Junga Misterium coniunctionis jest najważniejszą z jego późnych prac. Sam Jung dał kiedyś wyraz swojemu ubolewaniu, że psychologia głębi powodowana koniecznością wewnętrzną musi się zajmować tak wieloma dziedzinami kultury duchowej, iż nigdzie nie może nadać swym badaniom wymaganej ze względu na rzetelność naukową skończonej formy. W alchemii znalazł jednak Jung dziedzinę, w której warto było się pogrążyć bez reszty, albowiem tradycja alchemiczna umożliwiała mu powiązanie z obiektywnie istniejącym materiałem poznawczym przeżyć i wglądów zdobytych dzięki bezpośredniemu i osobistemu zstąpieniu do nieświadomości, tym samym zaś pozwalała na ich przedstawienie. W ten sposób Jung mógł też nawiązać do historycznych korzeni europejskiego rozwoju duchowego.

Od samego początku mej kariery psychiatrycznej studia Breuera-Freuda dostarczały mi obok prac Pierre a Janeta żywej podniety. Przede wszystkim pomocne mi były Freudowskie przyczynki do interpretacji snów gdyż dzięki nim mogłem lepiej zrozumieć formy wyrazu schizofrenii. Najwspanialszym dokonaniem Freuda było to że poważnie traktował on neurotycznych pacjentów i że poświęcił całą swą uwagę temu co w ich psychologii indywidualne i szczególne. Miał odwagę by dopuścić do głosu kazuistykę i w ten sposób przeniknąć do indywidualnej psychologii pacjenta. Carl Gustav Jung

Nadmierna pewność siebie jest zjawiskiem związanym z osiągnięciami psychologii poznawczej wykorzystywanymi w finansach (finanse behawioralne). R. Fairchild uważa, że nadmierna pewność siebie w sześciu przypadkach na siedem jest w stanie objaśnić anomalie rynku kapitałowego. S. Plous uznał, że żaden z błędów procesu poznawczego nie jest równie powszechny i przynoszący tak radykalne skutki, jak właśnie nadmierna pewność siebie. D. Kahneman określił nadmierną pewność siebie za siłę napędową rozwoju gospodarki. Inną przyczyną, dla której nadmierna pewność siebie jest istotną cechą procesu poznawczego, jest to, że stanowi ona czynnik wzmacniający działanie innych ograniczeń procesu poznawczego. Nadmierna pewność siebie jest postrzegana jako zjawisko negatywne będące przyczyną wielu niepowodzeń i katastrof. W prowadzeniu działalności gospodarczej nadmiernej pewności siebie przypisuje się m.in. niepowodzenia we wprowadzaniu nowego produktu na rynek czy przetrwaniu nowo założonej firmy. Wpływa ona także na prezentowanie nadmiernie optymistycznych prognoz oraz fałszowanie sprawozdań finansowych. Jednocześnie od menedżerów oczekuje się zdecydowania i szybkiej reakcji na zmieniające się warunki prowadzenia działalności, które z natury charakteryzują się niepewnością, niepełną informacją i ryzykiem.