Dit boek gaat over mijn vriendin Christel Ambrosiusm die op 9 januari 1994 zomaar - op een zondagmiddag- vermoord werd in het huisje van haar oma in Putten. mijn harsvriendin die ik nu voor altijd moet missen. Alles was zo abrupt voorbij - alleen de herinneringen bljven. De ene dag ga je 's avonds nog stappen en lig je samen in een deuk om niets. En de volgende avond staat de politie voor je deur om te vertellen dat ze dood is! Vermoord nog wel! Bizar en niet te bevatten. Ik wist in ieder geval niet hoe ik daarmee om moest gaan, ik was mezelf totaal kwijt. Steeds maar weer komen dezefde vragen boven: Wie, waarom en hoe? Door wie toch werd Christel - die zo vol levenslust en humor zat - zomaar vermoord? Na al die jaren is er nog altijd geen antwooord op die vraag en dus loopt er nog steeds iemand rond die alle vragen zou kunnen beantwoorden. Die persoon heeft met zijn wandaad niet alleen Christel vermoord, maar daarmee ook mijn kostbare vriendschap met haar in één klap verwoest. Jarenlang heb ik niet kunnen huilen en stopte ik alles diep weg. Om het te kunnne verwerken ben ik het 'van me af gaan schrijven'. Daarom dit boek: Verdriet zonder tranen. Nataschja van der Stelt en Christel Ambrosius waren vanaf hun tienerjaren hecht bevriend. Ze woonden jarenlang tegenover elkaar en trokken vrijwel dagelijks samen op.
