Pedagogika seksualna a etyka

Mehr zum Buch

Książka jest pracą filozoficzną i metafilozoficzną z etyki, posiadającą także profil pedagogiczny, koncentrującą się na wychowaniu i doskonaleniu człowieka poprzez cnoty moralne. Autor porównuje klasyczny model pedagogiki, oparty na myśli Arystotelesa, Tomasza z Akwinu i Karola Wojtyły, z nowożytnymi i współczesnymi podejściami do etyki. Nowożytna etyka, reprezentowana przez hedonizm etyczny (np. J. Locke, J. J. Rousseau) oraz myśl I. Kanta i J. F. Herbarta, wyklucza zasadę realizmu z pedagogiki. Autor analizuje także koncepcje pedagogiczne i etykę postmodernizmu R. Rortyego i Z. Baumana, etykę dyskursywną J. Habermasa oraz neuroetykę. Wskazuje, że hedonizm redukuje dobro moralne do przyjemności, podczas gdy autonomizm etyczny opiera się na subiektywnym rozumieniu dobra i zła. Oba nurty przyczyniają się do instrumentalizacji człowieka w różnych aspektach życia, w tym w sferze płciowości. Autor bada zjawisko medykalizacji problemów pedagogicznych i moralnych oraz jego negatywne konsekwencje dla rozwoju moralnego jednostki. Tematyka książki wpisuje się w nurt Lubelskiej Szkoły Filozoficznej, akcentując związek pedagogiki z etyką i antropologią filozoficzną. Autor podkreśla, że etyka i pedagogika zależą od integralnej prawdy o człowieku, co ma zastosowanie w kontekście współczesnych problemów społecznych i kulturowych.