Scyntygrafia

Jacek Chmielewski, ur. 4 lipca 1965 roku. Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Tłumacz literatury rosyjskiej; tłumaczył m.in.: Lwa Szestowa (większą część spuścizny rosyjskiego filozofa), Wasilija Rozanowa (m.in., razem z Ireneuszem Kanią, „Opadłe liście”), Nikołaja Bierdiajewa, Siergieja Bułhakowa, Pawła Florenskiego. Nakładem wydawnictwa „Eviva L’arte” ukazało się jego tłumaczenie korespondencji Rainera Marii Rilkego, Mariny Cwietajewej i Borisa Pasternaka. Od lat współpracuje z kwartalnikiem „Kronos”, w którym publikował liczne tłumaczenia (m.in. Nikołaja Gogola, Fiodora Dostojewskiego, Borisa Pasternaka, Alfreda Bema, Władimira Bibichina czy Olgi Siedakowej). Wielokrotnie zapraszany do cyklicznego programu telewizyjnego prof. Piotra Nowaka „Kronos”. Tłumaczy także z języka angielskiego (m.in. biografię Josepha Conrada Johna Stape’a, a także poświęconą Jakubowi Frankowi i ruchowi frankistowskiemu pracę Pawła Maciejki „Wieloplemienny tłum”). W jednym z najbliższych numerów kwartalnika „Kronos” ukaże się w jego tłumaczeniu wybór listów Andrieja Płatonowa. W miesięczniku „Twórczość” opublikował esej zatytułowany „Biedni ludzie”. Jego pasją jest poezja (przede wszystkim polska i rosyjska), muzyka (przede wszystkim współczesna), malarstwo (ze szczególnym uwzględnieniem ikony) i film (głównie Tarkowski i Bergman). Frania lubię zasypiać przy dźwiękach pracującej pralki kołysze mnie do snu nucąc swoją monotonną pieśń jest moim opiekunem moim nocnym stróżem od dawna czuwa nade mną odkąd sięgam pamięcią od wczesnego dzieciństwa włączona oznaczała że mama znajduje się w pobliżu (obsługiwanie Frani wymagało stałej obecności) zasypiałem w kokonie bezpieczeństwa otulony snami o nieskończonym jutrze Warszawa, 17 kwietnia 2020 r. prośba (Hokusai Katsushika) zacząłem rysować mając sześć lat rysowałem wszystko w wieku pięćdziesięciu lat rysowałem dużo lecz spośród tego co stworzyłem do siedemdziesiątego roku życia nie ma nic godnego uwagi w siedemdziesiątym trzecim roku życia zacząłem rozumieć budowę zwierząt owadów i ryb oraz naturę roślin drzew dlatego gdy osiągnę osiemdziesiąt lat nareszcie odnotuję postęp a mając dziewięćdziesiąt zgłębię istotę sztuki kiedy będę miał lat sto osiągnę nadzwyczajny poziom a kiedy skończę sto dziesięć każda kropka i każda kreska mojego rysunku będą żyły własnym życiem chciałbym prosić tych którzy przyjdą po mnie by zweryfikowali prawdziwość moich słów Warszawa, lipiec 2018 (Z Palet Alaina Jauberta) kwitnące magnolie odurzający zapach lata (kwiecień 2018) poranek rozszczelnione okno pieśń wiatru (kwiecień 2018) chwila tuż przed świtem narodziny świata śpiew ptaków (kwiecień 2018) nieuchwytny moment kwitnienia zawsze po (kwiecień 2018) *