Pani Stefa

Mehr zum Buch

2 czerwca 1886 roku do księgi metrykalnej wpisano „niemowlęcie płci żeńskiej” urodzone w Warszawie 26 maja. Ustalenie jej pochodzenia okazało się ogromnym wyzwaniem, a historia rodziny Wilczyńskich pełna jest znaków zapytania. Warszawskie adresy: Świętojerska 16, Franciszkańska 2, Krochmalna 92, niby istnieją, ale ulice biegną inaczej, a domy zniknęły. Wychowankowie zapamiętali, że była bezszelestna, pojawiała się i znikała niespodziewanie, co mogło przyczynić się do jej zapomnienia w cieniu Janusza Korczaka. Emmanuel Ringelblum zapisał, że współpracowali przez całe życie, a ich wspólne osiągnięcia związane z Domem Sierot są nie do przecenienia. Książka Magdaleny Kicińskiej przywraca Stefanii Wilczyńskiej jej godność i równorzędne miejsce obok Korczaka, podkreślając, jak niesprawiedliwe było sprowadzanie jej roli do funkcji pomocnicy. Magdalena Grzebałkowska zauważa, że Kicińska z niezwykłą uwagą i wrażliwością utkała tę opowieść, patrząc na wszystko z dystansem, by dostrzec szczegóły. Gerszon Mandelblat, były wychowanek Domu Sierot, podziękował Kicińskiej za jej pracę, a my również powinniśmy być wdzięczni za przywrócenie pamięci o tej niezwykłej kobiecie.