Pleban z Wakefield

Mehr zum Buch

Angielska proza XVIII wieku zakwitła niespodziewaną bujnością, a tajne siły kierujące pisarzami poprzedniej epoki dojrzały i zaczęły wydawać owoce. W krótkim czasie pojawiły się arcydzieła, które stanowią chlubę powieści angielskiej. Zaskakujące jest, że gdy patrzymy na ten fenomenalny rozkwit, nie czterej wielcy twórcy (Richardson, Fielding, Smollett i Sterne) dominują w pamięci, lecz dwaj inni pisarze: Daniel Defoe i Oliver Goldsmith. To oni zdobyli nagrodę wieczności, a ich dzieła, takie jak Robinson Crusoe i Pleban z Wakefieldu, przetrwały próbę czasu. Robinsona Crusoe jest czytany przez każde dziecko, a Pleban z Wakefieldu pozostaje w kanonie literatury dla milionów czytelników na całym świecie. Jak to się stało? Kluczem jest główna postać utworu, doktor Karol Primrose, proboszcz z małej, imaginowanej osady w Anglii. Autor tchnął w niego miłość, uczucie, życie i cnotę, a jego cierpliwość w obliczu nieszczęść pozostawiła głębokie ślady w umysłach czytelników, porównywalne z biblijną opowieścią o Hiobie.