Cień Hamleta

Mehr zum Buch

Na tragiczną rolę Hamleta często zwracano uwagę, jednak niewiele badań koncentrowało się na jej komizmie, grotesce czy ironii, co stanowi atut tej pracy. Analiza preegzystencjalizmu Hamleta i jego odczucie „braku” odzwierciedlają egzystencjalną sytuację moderny, której nieobca była „postawa hamletyczna”. Praca ta ukazuje, jak „hamletyzm” wpisuje się w modernistyczną psychodramę, określaną jako „kłopoty indywiduacji”. Szczegółowe rozpoznanie scen europejskiego modernizmu oraz młodopolskiej twórczości pozwala na zarysowanie „kształtującego się wizerunku Hamleta polskiego”, nawiązując do badań Brandesa oraz innych badaczy dramatów Szekspira. Umiejętne spojrzenie na „mit hamletyczny” ukazuje jego metamorfozę w Młodej Polsce – „od symbolu do znaku, od tradycji do groteski”. „Cień Hamleta” towarzyszył Młodej Polsce, podobnie jak każdemu z nas, chociaż często pozostaje niezauważony. Refleksje Hanny Ratusznej pozwalają dostrzec ten „cień” w Młodej Polsce, zwłaszcza w kontekście twórczości Wyspiańskiego, Jaworskiego, Micińskiego, Miłaszewskiego i Żuławskiego. Praca ta ukazuje szeroki kontekst młodopolskiej epoki, łącząc znajomość polskiej i europejskiej literatury oraz jej krytycznych omówień.