Rubieże

Mehr zum Buch

Podróżuję z powodu zmarłych, pisał Colin Thubron, a te słowa pozostają w pamięci jako esencja przemieszczania się i pisania. Antropologia apofatyczna, czyli poszukiwanie śladów nieobecności innych ludzi, fascynuje mnie bardziej niż klasyczna turystyka. Nie lubię zwiedzać, a to, czego nie ma, jest dla mnie znacznie ciekawsze. Puste przestrzenie, ślady znikania i cienie po zmarłych przyciągają uwagę, są obecne wszędzie – podczas porannego spaceru po bułki, w tramwaju czy przed dworcem. Pozostałości po ludziach, miejsca bez nich oraz wyobrażenie ich cieni niosą ze sobą ważne przesłania, które jednak pozostają trudne do zrozumienia. Chociaż nie przywrócimy ich do życia, istnieje szansa na natknięcie się na ich ślady. Niepasujące drzewa, nierówno rosnąca trawa czy kamienie w ziemi mogą być przypadkowymi kaprysami natury, ale czasem stają się szczególnymi znakami. Ich milczenie może być krzykiem konieczności pamiętania. Tutaj ktoś był, coś się wydarzyło – jesteśmy znakami nieobecności i tajemnicą przeszłości.