Adam Vetulani (1901-1976)

Mehr zum Buch

Adam Vetulani (1901–1976) był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego i sekretarzem generalnym Polskiej Akademii Umiejętności, cieszącym się uznaniem w krakowskim środowisku naukowym jeszcze przed II wojną światową. Uważany za godnego następcę Oswalda Balzera i Stanisława Kutrzeby, był wybitnym historykiem prawa polskiego i kanonicznego, zdobywając autorytet wśród uczonych europejskich i amerykańskich, takich jak Gabriel Le Bras czy Stephan Kuttner. Uczestnicy jego seminariów postrzegali go jako niezrównanego mistrza, choć nie brakowało wśród nich wspomnień o jego rygorystycznym podejściu do nauki. W gronie jego uczniów znaleźli się znakomici historycy prawa, m.in. Wacław Uruszczak i Stanisław Grodziski. Mimo sukcesów naukowych, życie Vetulaniego naznaczone było tragicznymi wydarzeniami: w czasie II wojny światowej był internowany w Szwajcarii, a jego żona doświadczyła trwałego kalectwa w wyniku bombardowania. W 1965 roku zginął jego młodszy syn, Jan. W okresie komunistycznym podejmował działania na rzecz autonomii nauki, walcząc o odtworzenie Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz reaktywację Polskiej Akademii Umiejętności, co skutkowało inwigilacją przez bezpiekę, ograniczającą jego możliwości uczestnictwa w międzynarodowych konferencjach.